ลูฟาสขับรถเร็วราวกับจะเหาะ มุ่งหน้าตรงไปยังห้องเช่าโกโรโกโสที่เขาจดจำได้เป็นอย่างดีของจิรัชยา ระหว่างทางก็ขบเขี้ยวเคี้ยวฟันด้วยความเดือดดาลไปตลอดเวลา ดวงตาคมกริบลุกเป็นไฟ ความเกรี้ยวกราดระเบิดในอกอย่างรุนแรง
“จะหนีเราอีกแล้วสินะ จิรัชยา!”
เขาจอดรถที่หน้าปากซอย ก่อนจะเดินเร็วๆ เข้าไปในซอยเล็ก ในใจร้อนรุ่มยิ่งนัก
“อย่าให้เจอเชียว เราจะขยี้เจ้าให้แหลกคามือเชียว”
ไกลพอสมควรกว่าจะเดินมาถึงห้องเช่าเล็กๆ ที่จิรัชยาใช้ซุกหัวนอน เขามาหยุดที่หน้าห้องที่มั่นใจว่าเป็นห้องของหล่อน ประตูไม้ถูกเปิดเอาไว้ มีเพียงประตูมุ้งลวดเท่านั้นที่ปิดอยู่ เขาเดินมาหยุดที่หน้าห้อง ชะโงกหน้ามองเข้าไป และก็เห็นว่าจันจิรากำลังง่วนอยู่กับการให้นมเด็กทารกอยู่
เด็กคนนั้น... ลูกของจิรัชยากับผู้ชายหน้าโง่สักคนบนโลกใบนี้ ผู้ชายที่กล้ามาทับรอยสวาทของเขา
ลูฟาสโกรธจัดจนหน้าตาแดงก่ำ เขาไม่เคยเกรี้ยวกราดเช่นนี้มาก่อนเลย และกำล
