ราวเกือบห้าร้อยปีผ่าน ข้าและพ่ออาศัยอยู่ในป่า พ่อของข้าเคยเรียนด้านเวทมนตร์และเครื่องยาสมุนไพรมาจากพระธุดงค์ฝั่งวรรธยาปุระ เราสองคนพ่อลูกจึงนำวิชานั้นมาช่วยเหลือชาวบ้าน ข้าเองตั้งใจประพฤติพรหมจรรย์ ปฏิบัติกรรมฐาน ปฏิญาณที่จะอุทิศตนเพื่อช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ แต่แล้วมารก็มาผจญ เมื่อวันหนึ่งท้าวพันธุมได้ออกป่าล่าสัตว์แล้วโดนงูจงอางใหญ่ฉก ข้าและพ่อที่ออกไปหาสมุนไพรพอดีพบเข้า จึงรีบช่วยเหลือจึงได้รอดชีวิต
ใช่ ข้าและพ่อเป็นผู้มีพระคุณ เป็นผู้ช่วยชีวิตมันไว้ แต่มันเป็นเดรัจฉานในร่างมนุษย์ จึงมิมีคุณธรรมใด ๆ ทั้งสิ้นในจิตใจ มันพึงพอใจในตัวข้า เมื่อมันดีขึ้นแล้วก็พยายามโน้มน้าวจักเอาข้าเข้าไปเป็นนางสนมในวัง เมื่อข้าปฏิเสธมันก็ใช้กำลังขืนใจทำลายพรหมจรรย์ พ่อของข้าได้ยินเสียงเอะอะก็พยายามเข้าไปช่วย แต่เหล่าทหารองครักษ์กลับช่วยกันรุมทำร้ายจนกระทั่งพ่อข้าปางตาย พวกมันหาได้ใยดีไม่ มันเ
