หญิงสาวร้องบอกขณะมองไปรอบ ๆ ทางเดินอันว่างเปล่า เธออยากให้ใครก็ได้เดินผ่านมาตอนนี้แต่ก็ไม่มีหนำซ้ำยิ่งเธอดึงดันก็เหมือนยิ่งยุยั่วโทสะของคนตัวใหญ่ให้ลุกโพลง เคนบีบมือบางไว้แน่นจนเธอนิ่วหน้า ชายหนุ่มเห็นท่าทีของมษยาหากก็ไม่ได้นึกสงสารตรงข้ามเขาเหยียดปากอย่างหยามหยัน
“ไง...พอทีนี้ล่ะมีแรงขึ้นมา เห็นทีเมื่อกี๊ทำจะเป็นจะตายให้ไอ้พนักงานหน้าใหม่เข้ามาช่วยประคอง พอผัวตัวเองแตะนิดแตะหน่อยก็ทำเป็นเล่นตัวซะอย่างนั้น อ้อ...อย่างว่าล่ะสิ พอได้เจอผู้ชายคนใหม่รสชาติใหม่ ๆ มันก็น่าลองกว่าของรสชาติเดิม ๆ เป็นไหนๆ”
“หยาบคาย!...คุณหยาบคายมากเกินไปแล้ว”
“พูดกับผู้หญิงอย่างคุณต้องพูดดีสักแค่ไหนกัน!”
“ถ้าพูดดีไม่ได้ก็ไม่ต้องพูดสิคะ โอ๊ย! เจ็บนะ!”
มษยาร้องเสียงเมื่อเขาบิดข้อมือเธอแรงก่อนจับไหล่บางทั้งสองแล้วดันร่างน้อยจนหลังชนผนัง ใบหน้าคร้ามคมขึ้งเคียดยิ่งกว่เก่า เขาไม่สนใจว่าเธอจะเจ็บปวดจนฝืนกลั้นน้ำตาไว
