เคนส่งเสียงนั้นข้างในหลังจากฟังคำอธิบายด้วยเสียงตะกุกตะกักของโดโรธี หัวหน้าแผนกบัญชีนึกหวดหวั่นทว่าร่างสูงใหญ่กลับนิ่งไปเหมือนก้อนหิน นัยน์ตาสีน้ำเงินเข้มเต็มไปด้วยความรำลึก เขานึกทบทวนถึงสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้
หลังจากวันที่เขาทำร้ายมษยาด้วยการหักหาญน้ำใจเธอ ทำให้เธอร้องไห้ เฉือนหัวใจของเธอให้เจ็บช้ำด้วยการปฏิเสธที่จะรับผิดชอบเด็กในท้องทั้งที่รู้เต็มอกว่านั่นคือเลือดเนื้อเชื้อไขของเขาเองแต่เขากลับไม่เคยมีความสุขเลยแม้แต่วินาทีเดียว แม้จะบอกตัวเองซ้ำ ๆ ว่าเขาสะใจที่ทำให้เธอเจ็บได้หากก็ยังมีคำถามมากมายในหัวว่า เขา...ตัดใจจากผู้หญิงที่เคยหักลังและทำให้ตัวเองเจ็บปวดได้อย่างเด็ดขาดแล้วจริงล่ะหรือ
เคนประหวัดนึกถึงเมื่อสองวันที่ผ่านมา เขาอยู่กับความสับสนที่ไม่อาจอธิบายและต้องเซ็นเอกสารมากมายบนโต๊ะทำงานโดยไม่ได้สนใจเลยว่ามันเป็นเอกสารอะไรบ้าง ซึ่งหนึ่งในนั้นคือ
ใบลาออกของมษยา
บทที่ 15 ซ่อ
