คนที่เธอรัก...ทิพย์ธาราประหวัดนึกถึงมษยาในทันที
“เคน...ขอบคุณมากที่ช่วยฉันไว้ แต่คุณรู้ได้ยังไงว่าฉันไม่สบายอยู่ที่นี่”
“ผมอยู่ที่นั่นวันนั้น...ที่นอร์ธเทิร์นซี”
“คุณทำงานอยู่ที่นั่นอย่างนั้นหรือ?”
“ผมเป็น...เจ้าของนอร์ธเทิร์นซี อิงค์ คอร์ปอเรชั่น”
ทิพย์ธาราเบิกตากว้างด้วยความตระหนกอีกครั้งเมื่อได้ยินสิ่งที่เขาพูดชัดและเธอได้ยินเต็มสองหู สาวใหญ่ทั้งสับสนและตีบตันจนพูดอะไรไม่ออก
เคน คลีฟตัน
เด็กหนุ่มที่เธอเคยกีดกันเขาออกจากชีวิตของมษยาเมื่อห้าปีก่อนเป็นเจ้าของบริษัทที่ลูกสาวของเธอเข้าไปทำงานที่นั่นนานกว่าสองเดือน ใบหน้าคนไข้บนเตียงซีดจัด ดวงตาคู่นั้นเต็มไปด้วยน้ำรื้นเมื่อรำลึกถึงอดีต ทิพย์ธาราถอนใจบาๆ
“ฉันไปตามหายะหยา...ลูกสาวของฉันไม่กลับบ้านและฉันคิดว่าเธออาจจะยังไปทำงานที่บริษัทของคุณ แต่พอไปถึงทั่นฉันถึงได้รู้ว่ายะหยาลาออกไปแล้ว”
“คุณเลยช็อคเพราะเป็นโรคหัวใจอยู่แล้ว”
“ฉันไม่เค
