-ลานจอดรถมหาวิทยาลัย-
“พี่เนม! จะพาไปไหนเนี่ย คนเขามองกันทั้งมหาลัยแล้วนะ” เสียงเฌอสั่น เธอพยายามฝืนแรงดึง แต่ก็ทำอะไรไม่ได้
เนมหยุดตรงรถหรูสีดำเงาวับ กดรีโมต “ปี๊บ” ประตูเปิดออก เนมหันกลับมาสบตาเฌอ เสียงทุ้มเรียบแต่กดดันจนหัวใจสั่นสะท้าน
“จะพาไปส่งบ้าน”
“ฮะ? เดี๋ยวสิ! เฌอยังไม่ได้กินข้าวเลยนะ”
“เดี๋ยวพี่พาไปกิน” เขาตอบสั้นๆ ด้วยท่าทางมั่นใจเกินกว่าจะให้เธอปฏิเสธได้
“แต่..เฌอยังไม่ได้บอกเลยนะว่าจะกลับกับพี่!” เฌอพยายามโวย แต่เสียงเริ่มแผ่วเมื่อสายตาคมกริบของเขาตวัดมากดดัน
“เฌอไม่ต้องบอกหรอก เพราะพี่ตัดสินใจแทนแล้ว” เนมก้มลงเล็กน้อย เอียงหน้าเข้ามาใกล้จนเฌอเผลอกลั้นหายใจ พูดจบ เขาเปิดประตูฝั่งผู้โดยสารแล้วดันร่างเล็กเบาๆ ให้เข้าไปนั่ง เฌอออกแรงขืนอยู่บ้าง แต่สุดท้ายก็ยอมนั่งลงแต่โดยดี เนมอ้อมไปนั่งฝั่งคนขับ ปิดประตู “ปัง” ความเงียบปกคลุมห้องโดยสารทันที
เหลือเพียงเสียงลมหายใจแรงๆ ขอ
