เฌอยืนตัวแข็งพิงตู้ ดวงตากลมโตสั่นระริก เนมค่อยๆเดินก้าวเข้ามา เขาค่อยๆ โน้มลงทีละนิด จนเฌอแทบไม่เหลือพื้นที่หายใจ
“พะ..พี่เนม ถอยไปนะ” เสียงเฌอสั่นพร่า พยายามดันอกเขาออก แต่แรงเล็กน้อยของเธอแทบไม่ได้ทำให้ร่างสูงขยับเลย
“ถอย?” เนมหัวเราะในลำคอเบาๆ สายตาคมกริบวาววับเหมือนกำลังได้เล่นสนุก
“เมื่อกี้หนูเป็นคนลากพี่ขึ้นมาเองนะ คิดว่าพี่จะถอยง่ายๆ เหรอ” เฌอหน้าแดงจัด รีบเบือนหน้าหนี
“กะ..ก็หนูไม่ได้ตั้งใจสักหน่อย!”
“แต่ตอนนี้พี่ตั้งใจที่นะ” เนมโน้มใบหน้าเข้ามาใกล้จนปลายจมูกเฉียดแก้มคนตัวเล็กที่ยืนสั่นอยู่
“อ๊ะ..!” เฌอสะดุ้งเมื่อมือใหญ่ของเนมเลื่อนมากักเอวบางไว้กับตู้ ร่างเล็กสั่นสะท้าน หัวใจเต้นถี่รัวจนแทบล้มพับ
“รู้มั้ยว่าพี่รู้สึกยังไง ตอนเห็นหนูนั่งข้างธันวา”เนมหรี่ตามอง ก่อนจะกระซิบเสียงพร่า
“พี่เนม..มันไม่ใช่อย่างนั้น”
“ชู่..” นิ้วชี้แตะที่ริมฝีปากเล็กเบาๆ ไม่ต้องแก้ตัว..เ
