หลังจากมื้อเย็นอบอุ่นผ่านไป เนมนั่งคุยกับคุณย่าโสมและคุณแม่วัลณาได้สักพัก เสียงแจ้งเตือนโทรศัพท์ก็ดังขึ้น ติ๊ง!
เนมหยิบขึ้นมาดู ก่อนยกยิ้มมุมปากทันที
กันต์ : “คืนนี้ไปร้านเดิมนะเว้ย อยากปลดล็อกเคสที่เครียดมาเป็นอาทิตย์แล้ว”
ภาคิน : “จริงว่ะ เจอกันสามทุ่ม อย่าผิดนัด”
เนมกดอ่านข้อความสั้นๆ ตอบกลับไปเพียงคำเดียว “โอเค” ก่อนหันไปมองเฌอที่นั่งจ้องเขาตาเขียวอยู่
เนมหันมาหาคุณย่าโสมกับคุณวัลณา ยิ้มสุภาพก่อนจะเอ่ย
“คุณย่าครับ คุณแม่ครับ พอดีคืนนี้เพื่อนที่โรงพยาบาลชวนออกไปหาอะไรดื่มกัน ร้านแถวในเมือง
ผมเลยอยากขออนุญาตพาน้องเฌอไปด้วย ไม่ทราบว่าคุณย่ากับคุณแม่จะว่าอะไรมั๊ยครั้บ”
คุณย่าโสมที่กำลังนั่งยิ้มตาหยี พอได้ยินก็พยักหน้าทันที
“ดีๆ ไปสิลูก ไปผ่อนคลายบ้าง อย่าเอาแต่เรียนอย่างเดียว เฌอจะได้ออกไปเจอเพื่อนพี่ๆ บ้าง”
“แม่ก็เห็นด้วยนะลูก ไปกับพี่เนมก็ดี จะได้มีคนดูแล” คุณแม่วัลณาหันมามอง
