EP.3 สนุกเหรอครับ
1563 คำ
กันต์หันตามสายตาแล้วหัวเราะดัง
“โห้ยยยย มึงมองใครวะเนม โอ๊ะ น่ารักใช้ได้เลยนี่หว่า”
“เฌอลีน” เนมตอบเรียบๆ แต่สายตายังคงจ้องไปที่เฌอ
ภาคินยกคิ้ว “นี่ไม่ใช่ คนไข้ของมึงวันนี้”
“อืม” เนมหัวเราะหึในลำคอ ยกแก้วขึ้นจิบวิสกี้ “แล้วคืนนี้ เธอดูซนกว่าที่คิด”
ฝั่งเฌอ เพื่อนๆ ก็จับสังเกตได้ทันที
“เฌอ แกจ้องใครอยู่?” พลอยเอียงคอถาม ก่อนเบิกตากว้าง
“เห้ยยย หล่อมาก! นี่แกแอบรู้จักกันมาก่อนปะ”
“บ้า! ไม่รู้จักซะหน่อย” เฌอรีบปฏิเสธ แต่ใจเต้นแรงจนแทบทะลุออกมาจากอก
มีนหรี่ตา “อย่ามาโกหกนะ แกหน้าแดงเชียว”
“มันร้อน!” เฌอโบกมือกลบเกลื่อน ก่อนจะหันหลังกลับหนีสายตาคมกริบนั่น แต่ก็ไม่ทัน
เสียงทุ้มต่ำดังขึ้นใกล้หูอย่างไม่ทันตั้งตัว
“บังเอิญจังนะครับคุณเฌอ”
เฌอสะดุ้งหันขวับ เนมยืนอยู่ตรงหน้า ใกล้จนแทบจะได้ยินเสียงหัวใจตัวเอง
“คุณหมอ…” เฌอเบิกตากว้าง ตามมาหลอกหลอนฉันถึงผับเลยเหรอเนี่ย!!
มุมปากเขายกขึ้นน้อย ๆ “จำได้มั๊ยครับ ที่ผมบอกวันนี้”
ฉันทำหน้างงเล็กน้อย ก่อนที่เขาจะเหลือบมองไปที่แก้วค็อกเทลสีสดที่วางอยู่ตรงหน้าฉัน
“งดแอลกอฮอล์” เขาพูดเสียงเรียบ แต่ดวงตาเป็นประกาย
ฉันสะอึกไปครู่หนึ่ง ก่อนรีบยกแก้วขึ้นชนริมฝีปากจิบโชว์ทันที
“นี่น้ำผลไม้ค่ะคุณหมอ ไม่ได้เมาอะไรทั้งนั้น”
เขายกคิ้วขึ้นเล็กน้อย หืม? กลิ่นแรงขนาดนี้ น้ำผลไม้?
“ใช่สิคะ! น้ำผลไม้สูตรใหม่ของร้าน” ฉันเถียงทั้งที่หน้าเริ่มร้อน มั่นใจว่ามันไม่ใช่แค่เพราะเหล้าในแก้ว แต่เพราะสายตาคู่ตรงหน้ามากกว่า เขาก้มลงเล็กน้อยจนใบหน้าเราใกล้กันอย่างอันตราย เสียงทุ้มกระซิบชิดหู
“คุณรู้ไหม ว่าหมอสังเกตอาการเมาได้ดีกว่าคนทั่วไป” หัวใจฉันเต้นแรงจนแทบระเบิด มือแทบทำแก้วร่วง
“ฉะ ฉันไม่ได้เมาสักหน่อย!”
เขายืดตัวขึ้น หัวเราะหึๆ ในลำคอ “ยังปากเก่งเหมือนเดิม”
“แล้วคุณหมอมาที่นี่ทำไมคะ มันใช่ที่ของหมอเหรอ?” ฉันถามกลับ ไม่ยอมแพ้
“หมอก็เป็นคนนะครับคุณเฌอ ก็แค่อยากมาผ่อนคลายกับเพื่อนๆบ้าง” เขาพยักพเยิดไปทางโต๊ะวีไอพีด้านในที่เพื่อนเขากำลังนั่งหัวเราะคุยกัน
“แต่พอเห็นคุณ ก็เปลี่ยนใจ”
ฉันชะงัก “เปลี่ยนใจ หมายความว่ายังไงคะ“ เนมยกแก้วขึ้นดื่ม สายตาไม่ละไปจากฉัน
“ก็หมายความว่า คืนนี้ผมสนใจคุณมากกว่าทุกอย่างในร้านนี้”
ฉันเม้มปากแน่น ใบหน้าร้อนวูบ กับคำพูดกวนๆ นั่นมันทำให้หัวใจฉันเต้นรัวไม่หยุด
“นี่คุณเป็นหมอ หรือเป็นบาร์เทนเดอร์กันแน่คะ เตาะสาวๆเก่งจัง” ฉันเลิกคิ้ว แววตาจิกกลับแรง “ตามมาจับผิดเรื่องดื่มนี่มันหน้าที่คุณหมอเหรอคะ”เนมยกแก้ววิสกี้ขึ้น หมุนวนช้าๆ ในมือ ดวงตาคมกริบจ้องมองเธอ ก่อนเอ่ยเสียงเรียบแต่กดต่ำ “ผมเป็นหมอ ที่จำอาการของคนไข้บางคนได้ขึ้นใจ”
ฉันหัวเราะหยัน “หรือว่า คุณหมอจำได้แค่ตอนคนไข้ถ่างขาอยู่บนเตียงตรวจ?”
เขาชะงักไปเสี้ยววินาที มุมปากกระตุกขึ้นเป็นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ ปากคมไม่เบาเลยนะครับคุณเฌอ แต่ระวังไว้ ปากแบบนี้ ถ้าอยู่กับหมอในที่ลับๆ อาจทำให้คนไข้เหนื่อยมากกว่าที่คิด
“โรคจิต!” ฉันตวัดเสียงแหลม แต่แก้มร้อนจัดราวกับมีใครเอาไฟมาจี้ เขาก้าวเข้ามาใกล้อีกก้าวจนฉันเผลอก้าวถอยหลัง
“โรคจิตคงไม่ใช่ เพราะหมอยังรักษาคุณได้ แต่ที่แน่ๆ คุณทำให้หมออยากจะให้ถึงวันนัดเร็วๆแล้วซิ”
“ฉันไม่ใช่สาวๆ ในสต๊อคของคุณหมอนะคะ ที่พอเห็นคุณหมอยิ้มก็พร้อมจะละลาย อย่าหวังว่าฉันจะหลงเสน่ห์คุณ” ฉันเชิดหน้าท้าทาย
เขาหัวเราะหึ ดวงตาแพรวพราวเจือความดื้อดึง
“ไม่เป็นไร ไม่หลงก็ได้ แค่ยอมรับว่าคุณกำลัง ‘รู้สึก’ อะไรบางอย่างกับผม แค่นั้นก็พอ”
ฉันอ้าปากจะเถียง แต่เสียงหัวใจของตัวเองกลับเต้นแรงเกินเหตุมันฟ้องแทนทุกคำพูดที่อยากปฏิเสธ
วินาทีนั้นเสียงเพลงจังหวะเร่าร้อนเปลี่ยนบีทดังขึ้นพอดี ก่อนที่มือเล็กๆ จะโอบเอวฉันจากด้านหลัง
“ยัยเฌอออออ! ไปแดนซ์กันเร็วววว!”
มีนโผล่เข้ามาเกาะแขนฉันแน่น ส่วนพลอยก็ตามมาติดๆ พร้อมทำตาวิบวับ
“เห้ย นี่ใครอะแก หล่อมากกกกกกกก!”
ฉันสะดุ้ง รีบตีแขนเพื่อน “อย่ามาพูดเสียงดังสิ!”
เนมหัวเราะเบาๆ มุมปากยกขึ้นอย่างได้ที “เพื่อนสนิทเหรอครับ น่ารักกันทุกคนเลย”
“น่ารัก?” ฉันหันขวับ “คุณนี่มัน”
“คุณหมอจริงเหรอ?” พลอยชะโงกหน้ามองอย่างไม่เกรงใจ “หล่อเหมือนพระเอกซีรีส์เลยอะ” มีนหรี่ตามองสลับระหว่างฉันกับเนม “หรือว่าเป็นคนที่แกบอกว่าเจอกันที่โรงพยาบาลวันนี้”
“ห๊ะ!” ฉันเกือบสำลักอากาศ รีบโบกมือรัว “ไม่ใช่ๆ!”
เนมเอียงคอเล็กน้อย ดวงตาแพรวพราวเจือรอยยิ้ม
“อ๋อ คุณเฌอพูดถึงผมกับเพื่อนด้วยเหรอครับ”
“ฉะ ฉันไม่ได้พูดถึง!” ฉันกัดฟันโต้กลับ แต่แก้มร้อนจัดจนเพื่อนทั้งสองมองแล้วยิ้มเจ้าเล่ห์
“ไปๆๆ เฌอ ไปเต้นกัน! ปล่อยคุณหมอไปนั่งหล่อๆ กับเพื่อนเขาเหอะ”
มีนพยายามดึงแขนฉันออกไปกลางฟลอร์ แต่ก่อนที่ฉันจะขยับ ตาหมอโรคจิตก็เอื้อมมาจับข้อมือฉันไว้แน่น เขากระซิบชิดหูจนฉันขนลุกซู่
“คุณดื่มแล้ว ไม่ควรเต้นแรงๆ เดี๋ยวอาการจะกำเริบ”
ฉันหันไปจ้องตาเขาอย่างเอาเรื่อง “นี่คุณเป็นหมอ หรือเป็นเจ้าชีวิตฉันคะ!”
“หมอครับ” เขาตอบเสียงเรียบ แต่รอยยิ้มเจ้าเล่ห์กลับยิ่งชัด
“แล้วคืนนี้หมอขอเป็นเจ้าชีวิตคุณสักสองสามชั่วโมงได้ไหม”
“ฝันไปเถอะ!” ฉันสะบัดมือออก ก้าวไปกลางฟลอร์พร้อมเพื่อนๆทันที แต่หัวใจเจ้ากรรมยังเต้นแรงไม่หยุด โดยเฉพาะเมื่อรู้สึกถึงสายตาคมกริบของเขาที่เฝ้ามองทุกก้าวอย่างไม่ยอมปล่อยไปไหน ฉันคิดว่าคืนนี้จะมาปลดปล่อยเรื่องเครียดๆ ที่จะต้องโดนจับคลุมถุงชน แต่ดันมาเจออีตาหมอโรคจิตนี่ ฉันเครียดหนักกว่าเดิมซะอีก มองบนแป๊ปปปป
ฉันปล่อยให้มีนกับพลอยลากขึ้นฟลอร์ มือเล็กๆ ถูกดึงให้หมุนไปรอบๆ ก่อนที่เราจะหัวเราะกรี๊ดกันดังลั่นอย่างสนุกสุดเหวี่ยง แต่ในจังหวะที่หมุนกลับมา สายตาฉันก็สบเข้ากับเขาอีกครั้ง
“หมอบ้า!!”
เขานั่งพิงโซฟาวีไอพี ถือแก้ววิสกี้ในมือ แต่ดวงตาคมกริบไม่ละจากฉันแม้แต่วินาทีเดียว ฉันหัวเราะหึในลำคอนึกสนุกขึ้นมา
“อยากห้ามไม่ให้เต้นใช่ไหมคุณหมอ งั้นฉันจะเต้นให้คุณดูซะเลย!”
“พลอย มีน!” ฉันตะโกนแข่งกับเสียงเพลง “แก๊งเราโชว์เลย!”
“จัดไป!!!” เพื่อนทั้งสองกรี๊ดรับ ก่อนเปิดท่าแดนซ์เร่าร้อนสุดเหวี่ยง ฉันโยกเอวไปตามจังหวะเพลง ปล่อยเรือนผมสยายสะบัดอย่างตั้งใจ หันหน้ามองไปทางโต๊ะวีไอพีอีกครั้ง
ใช่แล้วค่ะ! ดวงตาคมคู่นั้นยังคงจ้องมาที่ฉันอย่างเดียว
หึ!! ยัยเฌอจะทำให้คุณหมอเสียอาการเอง
ฉันขยับตัวใกล้เพื่อนๆ เอวเล็กส่ายรับบีท ริมฝีปากยกยิ้มยั่วยวน ก่อนยกแก้วค็อกเทลขึ้นจิบช้าๆ ตาไม่ละจากเขาแม้แต่นิด คุณห้ามผิดคนแล้วค่ะคุณหมอ!!
แก้วในมือเนมกระแทกโต๊ะเบาๆ เสียงทุ้มต่ำดังลอดออกมาให้เพื่อนสองคนข้างๆ ได้ยิน
“แม่ง แสนซนจริงๆ”
กันต์หัวเราะลั่น “ฮ่าๆๆ มึงโดนยั่วแล้วเว้ย! นี่แหละกรรมของหมอเนม!”
ภาคินเอียงหน้า สายตารู้ทัน “แล้วมึงจะนั่งนิ่งๆ มองอยู่อย่างนี้เหรอ”
เนมไม่ตอบ แต่ลุกขึ้นทันที
ฉันยังโยกตัวตามจังหวะ สนุกกับเพื่อนๆ จู่ๆ ไฟแฟลชจากด้านบนกวาดลงมา และฉันก็รู้สึกได้ถึงเงาร่างสูงที่เข้ามาใกล้ด้านหลัง
“สนุกเหรอครับ” เสียงทุ้มกระซิบข้างหู ฉันสะดุ้งหันขวับ เป็นเขา!
“คุณหมอ!” ฉันทำตาโต ที่นี่ไม่ใช่ห้องตรวจนะคะ คุณไม่มีสิทธิ์มาควบคุมฉัน เขาก้าวเข้ามาใกล้จนแทบชิดหลังฉัน กลิ่นน้ำหอมผสมแอลกอฮอล์อบอวลรอบตัว
“ไม่ได้จะควบคุม แค่เตือน”
“เตือนอะไรคะ” ฉันเชิดหน้าท้าอย่างไม่เกรงกลัว เขาโน้มตัวลง กระซิบเสียงต่ำจนลมหายใจร้อนวูบเสียดผิวแก้มฉัน
“ถ้าเฌอซนมากกว่านี้ ผมอาจจะไม่ยอมนั่งดูเฉยๆ อีกต่อไปแล้วก็ได้”
หัวใจฉันเต้นกระหน่ำ ขาแทบก้าวไม่ออก แต่ปากยังไม่ยอมแพ้
“แล้วใครขอให้คุณดูละคะ” เขายกยิ้มเจ้าเล่ห์
“ผมไม่ได้แค่ดู ผมกำลัง ‘เล็ง’ ต่างหาก”
ยัยเฌอเอ้ย!! คิดจะยั่วเขาแท้ๆ แต่จะเผลอ “ติดกับ” เขาหรือเปล่าเนี่ย
- ผู้เขียน
