หลังออกจากคาเฟ่ เนมขับรถมาส่งเฌอที่บ้าน รถหรูจอดสนิทตรงหน้ารั้วบ้านหลังใหญ่
เฌอรีบปลดเข็มขัดนิรภัยแทบจะทันที มือเล็กคว้ากระเป๋าขึ้นมาพาดบ่าอย่างร้อนรน
“ขอบคุณค่ะพี่เนม ส่งแค่นี้ก็พอค่ะ”
เฌอรีบเปิดประตูรถ แต่พอเห็นว่าเนมกำลังจะลงตามมาก็หันกลับมาทำตาโต
“เดี๋ยว! พี่ไม่ต้องลงมาหรอกค่ะ”
เนมหันมามองด้วยสายตาคมกริบ แถมยังยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย
“ทำไมล่ะครับ”
“ก็..ไม่จำเป็นนี่คะ เฌอเดินเข้าบ้านเองได้ พี่ไปทำงานต่อเถอะค่ะ” เฌอรีบตอบเสียงสูง
หน้าแดงจัดเพราะกลัวคุณแม่หรือคุณย่าเดินออกมาเจอ
เนมโน้มตัวมาใกล้เธอ ก่อนจะเอ่ยเสียงทุ้มต่ำจริงจังแต่แฝงความเจ้าเล่ห์
“ทำแบบนี้ยิ่งดูไม่ดีรู้มั๊ย คุณแม่กับคุณย่าเฌอจะคิดยังไง”
“ไม่ดีตรงไหนคะ?” เธอถามเสียงแข็ง แต่ใจเต้นแรงจนแทบระเบิด
“ถ้าพี่ไม่เดินไปส่ง คุณย่าคงหาว่าพี่ไม่มีมารยาท เอาหลานสาวท่านไปทั้งคืน
แต่ดันปล่อยให้เดินกลับเข้าบ้านเองคนเดียว”
“
