เฌอมาถึงมหา’ลัยด้วยใบหน้าที่พยายามสดใส แต่ในใจยังหวิวๆ จากเมื่อคืน
เธอซ่อนความกังวลไว้หลังรอยยิ้ม เฌอเดินถือหนังสือเข้ามาในห้องเรียน
ทันทีที่เธอวางกระเป๋าลง เสียงแซวจากเพื่อนสนิททั้งสองก็ดังขึ้นทันที
“อะแฮ่ม! ว่าที่เจ้าสาวมาแล้วววว” พลอยชะโงกหน้ามายิ้มกว้าง
“ว่าแต่..ทำไมวันนี้ไม่ใส่แหวนมาล่ะยะ?” มีนถามต่อ ดวงตาเปล่งประกายเจ้าเล่ห์
“ซู่! พวกแกพูดซะเสียงดังเลย เดี๋ยวคนอื่นก็ได้ยินหมดหรอก!” เฌอรีบยกมือขึ้นปิดปากเพื่อนทั้งสอง
“พี่เนมไม่ว่าหรอ ที่แกไม่ใส่แหวนออกจากบ้าน” พลอยทำหน้าแซวๆ
“ก็..ก็ฉันไม่อยากเป็นจุดสนใจ” เฌอหน้าแดงจัด รีบก้มหน้าก้มตาจัดหนังสือบนโต๊ะ
“แหมมมม! จุดสนใจมันเกิดขึ้นตั้งแต่วันที่พี่เนมเดินเข้ามาลากตัวแกออกไปจากโรงอาหารวันนั้นแล้วล่ะจ้ะ
จะบอกให้” มีนเอ่ยลากเสียงยาวพลางหัวเราะเบาๆ
เฌอกัดริมฝีปากแน่น ใจหนึ่งก็ขวยเขิน อีกใจก็อดยิ้มบางๆ ออกมาไม่ได้ ภาพวันนั้นแวบเข้าม
