เนมหันหน้าไปทางกระจก ยกยิ้มบางๆ ที่ไม่อาจเดาได้ว่าเป็นรอยยิ้มจริงหรือแค่เสแสร้ง
เขาแค่อยากลองใจดูว่ายัยเด็กดื้อของเขาจะรู้สึกยังไง
เนมไม่ปล่อยโอกาสนี้หลุดไปง่ายๆ เสียงทุ้มเอ่ยต่ออย่างช้าๆ แต่ทุกคำเหมือนจี้ลึกเข้าไปกลางใจ
“พี่คิดว่า..ที่หนูตกลงหมั้นกับพี่ เพราะหนูเต็มใจ แต่ถ้ามันทำให้หนูลำบากใจ งั้น..ก็ถือว่าพี่คิดไปเอง”
สิ้นคำพูดนั้น เนมเหลือบตาคมมองเธอเพียงเสี้ยววินาที คำพูดนั้นก็พอทำให้เฌอสะท้านไปทั้งตัว
เธอกำมือแน่น หัวใจเต้นระรัวราวกับจะทะลุ ความรู้สึกผิดถาโถมเข้ามาอย่างบ้าคลั่ง คำว่า “ไม่บังคับ” ที่เขาเอ่ยออกมา
มันเจ็บยิ่งกว่าการถูกหึงหวงตรงๆ เสียอีก
“พี่เนม..อย่าพูดแบบนั้นสิคะ เฌอ..” เสียงเล็กสั่นพร่า ความปากแข็งที่เคยยึดมั่นถูกแทนที่ด้วยความหวั่นไหวที่กดไม่อยู่
เนมปรายตามองเธอผ่านหางตาอีกครั้ง ริมฝีปากหยักยกยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์ช้าๆ ก่อนจะเงียบลง
เขาขับรถโดยไม่พูดอะไร
