“ไม่!...เขาไม่ใช่ลูกของคุณ”
ชาคริยาปัดมือหนาที่วางทาบบนหน้าท้องของเธอออกและจ้องเขาด้วยประกายตากร้าวกล้า
“ฉันเป็นผู้หญิงขายตัวอาจจะไปนอนกับผู้ชายที่ไหนแล้วท้องขึ้นมาก็ได้”
“คุณมีผมแค่คนเดียวเท่านั้นจีน...ผมรู้”
“ฉันเกลียดคุณ...อีธาน...ได้ยินมั้ยคะว่าฉันเกลียดคุณ”
ชาคริยากลั้นใจเค้นเสียงหนักและจิกนิ้วลงบนอุ้งมือหนาอีกข้างที่กุมมือเรียวบางไว้แน่นจนเธอเองก็รู้สึกว่าปลายเล็บทิ่มทะลุเข้าไปเนื้อหนังของอีธานหากแต่เขาก็ยังนิ่งราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้นยิ่งทำให้เธอกลั้นความเจ็บปวดไม่ได้จนต้องปล่อยให้น้ำตาหยาดไหล
“กลับไปซะ!...ฉันเกลียดคุณ...มากที่สุด”
“ถึงคุณจะพูดอีกสักพันครั้งว่าเกลียดผม ผมก็จะไม่ไปไหน”
“ไป!...ฉันไม่อยากเห็นหน้าคุณ”
“ผมจะอยู่ที่นี่...ที่รัก”
“ออกไปนะคะ...ออกไป!”
“เพราะผมรักคุณ”
เสียงยืนกรานหนักแน่นนั้นทำให้ร่างน้อยชะงัก ชาคริยารู้สึกเหมือนมีบางอย่างวิ่งขึ้นมาจุกที่ลำคอ มันท
