“ฉันแน่ใจว่าอีธานยังรักคุณค่ะ ไม่อย่างนั้นคงไม่พาคุณไปไหนมาไหน ดูท่าทางเขาห่วงใยคุณนะคะคุณอันนา”
พอชาคริยากล่าวจบอีกฝ่ายก็ยิ้มกว้าง แก้มทั้งสองเป็นสีชมพูเปล่งปลั่งแสดงถึงความสุขอย่างที่สุด และสำหรับผู้หญิงอีกคนเหมือนถูกผลักลงจากหน้าผาหล่นลงเหวลึก ชาคริยายิ้มตลอดเวลาของการสนทนา ยิ้มให้ผู้หญิงที่คู่ควรกับผู้ชายที่เธอรัก ยิ้มให้โชคชะตาและความฝันขาดวิ่นของตัวเองที่ไม่มีวันเก็บเกี่ยวมันไว้ได้ในโลกแห่งความเป็นจริง
“จีน...”
เสียงห้าวนุ่มนวลที่ดังขึ้ทำให้ร่างเล็กบอบบางภายใต้เชิ้ตขาวและกางเกงยีนส์รัดรูปซี่งยืนเหม่อมองออกไปยังภาพอันตระการตาของเวิ้งฟ้าสีส้มจาง ๆ ที่จรดตัวลงมาสู่ท้องทะเลของอ่าวแซนแฟรนซิสโกยามใกล้สนธยาหลุดจากภวังค์คิดอันเลื่อนลอย ชาคริยาหันกลับไปและพบว่าร่างสูงของใครคนหนึ่งในชุดลำลองสีหม่นที่เธอคุ้นเคยก้าวเข้ามาภายในบริเวณสนามหญ้าของสวนที่มองออกไปเห็นมหาสมุทรได้อย่างชัดเจน
“ภควิ
