“ขอบคุณมากเลยนะ วินเป็นเพื่อนคนเดียวที่หยินเหลืออยู่ตอนนี้ วินต้องไม่ทิ้งหยินไปไหน หยินไม่มีใครแล้วจริงๆ”
“หยิน...วิน...ไม่มีวันทิ้งหยินไปไหนหรอกนะ”
“จริง ๆ นะ...วินสัญญาใช่มั้ย” หญิงสาวเสียงเครือ
“จริงสิ...แค่ให้หยินบอกมาว่าจะให้วินทำอะไร วินทำได้เพื่อหยินนะ วินให้สัญญา”
ภควินยกมือขึ้นทาบบนแผ่นหลังของหญิงสาว เขาไม่ได้ฉวยโอกาสแต่มันเป็นสิ่งที่เขาเฝ้าคอยมาตลอดต่างหาก นั่นคือการเปิดเผยความรู้สึกที่แท้จริง ถึงตอนนี้เขาจะยังไม่แน่ใจว่าชาคริยาจะรู้สึกเช่นไร เธออาจกำลังเสียขวัญและหวาดหวั่นต่อความไม่แน่นอนของชีวิต หวาดกลัวต่อสิ่งที่จะเกิดขึ้นเบื้องหน้าแต่เขาก็รู้สึกดีอย่างประหลาดที่ได้ทำหน้าที่ปกป้องหัวใจของเธอ ทำให้เธอรู้ว่าเธอไม่ได้อยู่อย่างโดดเดี่ยว แต่ในขณะที่ภควินดิ่งลึกอยู่ในอารมณ์เต็มตื้น ชายหนุ่มไม่ได้เห็นแววตาของผู้หญิงในอ้อมกอดที่จ้องมองไปยังใครอีกคนที่จ้องตรงมายังคนทั้งสอง แววตาแห่
