“อืม...อยากกำจัดมันไม่ใช่เหรอ”มาเฟียหนุ่มหยดน้ำลายลื่นๆ ของเขาชโลมลงบนแก่นกายใหญ่ยักษ์ จากนั้นก็ส่งความแข็งขืนเข้ามาในตัวเธอทีเดียวจนสุดความยาวของมัน ส่งผลให้ช่องทางรักฉีกขาดและเกิดบาดแผลขึ้นซ้ำแผลเดิมอีกครั้ง
สวบ!
“อื้อ...เจ็บ” เรียวแขนเล็กของมิราตวัดกอดรอบคอหนาเอาไว้แน่น ใบหน้าของเธอซบลงบนบ่าแกร่งด้วยความเจ็บปวด ร่างกายสั่นเกร็งไปทั้งตัว เธอกัดปากตัวเองจนห้อเลือดเมื่อไทเลล์เริ่มกระแทกแก่นกายของเขาเข้าออกอย่างรุนแรงและป่าเถื่อน
ปึก! ปึก! ปึก! ปึก! ปึก!
“อ๊า...คุณทำแรงแบบนี้ ฉันคงตายก่อนที่จะกำจัดมันสำเร็จ” มิราต่อว่าเจ้าของความดิบเถื่อนด้วยสีหน้าบึ้งตึง มันเจ็บปวดไปทั้งตัวจนแทบลืมหายใจ เธอปล่อยให้ร่างกายที่เต็มไปด้วยรอยแดงช้ำที่ไทเรลล์ทำเอาไว้โยนคลอนไปตามแรงอัดกระแทกของเขาอย่างห้ามไม่ได้
“ฉันก็ไม่เคยเอาใครถึงตายนะ ซี้ด...แค่ลงจากเตียงไม่ได้เฉยๆ”
“คนบ้า ทำแบบนุ่มนวลไม่เป็นหรือไง อ๊ะ.
