“พี่น่ะ... เอามันมาฝันทุกคืน” เขาตวัดลิ้นลามเลีย พิมพ์นาราจิกมือกับผ้าปูที่นอนเนื้อนิ่ม เธอเสียวซ่านจนต้องสะบัดหน้าไปมา
“จะ.. จริงเหรอคะ อื้อ” ก็เขาไม่เห็นติดต่อมาบ้างเลย
“พิมพ์บอกว่าไม่อยากให้รับผิดชอบ ไล่พี่ไปไกลๆ” เขาพูด... เธอก็นึกถึงเหตุการณ์วันนั้น
“อยากไล่ให้ไปไกลๆ จริงๆ เหรอ” เขาหยุดลิ้น สบตากับคนที่มองเขาอยู่ก่อนแล้ว เธอหลบสายตาเป็นพัลวัน
“ไม่ตอบ แสดงว่าจริง” เขาหยุดทุกอย่าง
“พี่กันต์แกล้งพิมพ์” เธอพูดเสียงสั่นๆ ดูเขาเถอะ แกล้งให้เธอรู้สึกต้องการเหลือเกิน จู่ๆ ก็หยุดไปง่ายๆ
“ตอบหน่อยคนดี รังเกียจกันนักหรือ”
“ตอนนั้นพิมพ์สับสน อายด้วย ก็เลยไล่”
“ไม่อยากไล่กันใช่ไหม ตอบให้ชื่นใจหน่อย” เขาก้มลงเกลี่ยลิ้นกับสัดส่วนยวนใจ แต่หยอกเย้าไม่ได้เร่งเร้าให้เธอไปถึงจุดหมายอันแสนสุข
“อื้อ... ทรมานจังค่ะ” เธออยากให้เขาทำอะไรกับร่างกายของเธอที่สุดมันทรมานจนอยากให้เขาเติมเต็ม
“ตอบมาก่อนสิ
