พิมพ์นารามองเมินก่อนเดินไปยังตู้เสื้อผ้า เธอแกล้งทำเป็นไม่สนใจอย่างนั้นเองแหละ เพราะจริงๆ แล้วตอนนี้เธอกำลังขาสั่น สั่นตั้งแต่สบตากับเขาแล้ว
เธอคิดว่าเขาอาจจะเข้ามาแหย่หรือพูดด้วย เลยจะรีบแต่งตัว แต่พอหันไปอีกทีเขาก็เดินผ่านเข้าไปในห้องน้ำเสียแล้ว เธอเม้มปากแน่น เพราะตอนแรกคิดว่าจะเดินเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องน้ำ แต่ตอนนี้เขากำลังใช้ห้องน้ำอยู่ เธอก็เลยไปเปลี่ยนที่ห้องแต่งตัวแทน
ที่ไม่อยากเข้าห้องแต่งตัวตั้งแต่ทีแรก เพราะเจ้าของห้องกลับมาแล้ว รู้สึกเจียมเนื้อเจียมตัวไม่อยากถืออภิสิทธิ์ไปใช้ห้องของเขา ข้าวของของเขา
กันต์ออกมาจากห้องน้ำในชุดสบาย เป็นเสื้อยืดสีขาวกับกางเกงขาสั้น เขาเช็ดผมหมาดๆ ในขณะที่พิมพ์นาราแอบมองใบหน้าหล่อใสของเขา กันต์แต่งตัวแบบนี้ดูกระชากอายุลงไปอีก เธอมองตัวเองแล้วคิดว่าดูไม่เข้ากับเขาเอาเสียเลย
“ไปกินข้าวเย็นกันเถอะ คุณยายคงรอแล้วล่ะ” นี่เป็นประโยคแรกที่เขาพูดกั
