มือเล็กผลักดันหน้าอกแกร่งที่โถมทับลงมา "ไปอาบน้ำก่อนนะเจ้าคะ" แล้วนางอยากเป็นอาหารให้บุรุษรูปงามผู้หิวโซกินตอนนี้หรือไง
“เรื่องอาบน้ำเอาไว้ก่อน เวลานี้ไม่ใช่เวลาอาบน้ำ ไม่ใช่เวลากินอาหาร” ฝ่ามือหนาจับเอวบางของนางไว้ เพียงเท่านี้ฮุ่ยชิงกลับรู้สึกว่านางกำลังถูกไฟลามเลียไปทั่ว สายตาเยียบเย็นพลันเปลี่ยนเป็นเร่าร้อน
ทว่าเสียงปลุกทำให้ฮุ่ยชิงตื่นขึ้น วันนี้นางตื่นสายจนเจียวมี่ต้องมาปลุก หันไปมองผ้าปูเตียงยังเรียบกริบนางก็พลันห่อเหี่ยว
‘ข้าฝันไปหรอกรึ นึกว่าท่านพี่กลับมาแล้ว’
“ฮูหยินน้อยสีหน้าท่านซีดยิ่งนัก ให้บ่าวตามหมอมาดูอาการดีหรือไม่เจ้าคะ”
“ข้าไม่ได้เป็นอะไรมาก เมื่อคืนข้าคงเหนื่อย”
หากไม่ได้ยินเสียงเจียวมี่มาปลุก ความฝันของนางคงทำให้นางตายคาเตียง
“เมื่อคืนฮูหยินน้อยฝันร้ายหรือเจ้าคะ ตื่นมาถึงได้ดูอ่อนเพลียนัก”
ฮุ่ยชิงหน้าแดงระเรื่อขึ้นเมื่อเจียวมี่ถามอย่างห่วงใยเพราะเข้าใจว่านางฝั
