Stubborn เธอขาอย่ามายั่วให้รัก

บทที่ 9 โลมเลีย(หื่นนนนนนมากๆ)

"สายตาเธอมันโลมเลียฉัน" ดวงตาคู่คมไล่มองเธอไปตามกรอบหน้าสวย ผ่านดวงตา ปลายจมูกรั้น และหยุดลงบนริมฝีปากสีสวยที่มันวาวด้วยลิปที่เขาซื้อให้ ก่อนที่สายตานั้นจะหลุบต่ำลงมายังเสื้อของเธอ ที่ไม่รู้ว่ามันร่นลงมาจนเห็นเนินอกดูมๆ ตั้งแต่เมื่อไหร่

สายตาที่เขาจ้องมองมานั้นมันทำเธอร้อนรุ่มไปหมด

"เปล่าเลยนะ..." ยิ่งเธอปฏิเสธเขามากแค่ไหน ร่างกำยำกลับไล่ต้อนเธอด้วยคำพูดยั่วยวนกันแบบนั้นไม่จบสิ้น

"ตอนนี้ทั้งหน้าเธอ สายตาเธอ ร่างกายเธอมันต้องการฉัน..." ฝ่ามือเขาลูบไล้ผิวเนื้อตรงนั้นของเธออย่าถือสิทธิ์ ผิวเนื้อของเธอเหมือนจะร้อนตามสัมผัสของเขา ทั้งวาบหวิวตรงช่วงท้องน้อย มันบิดมวลอย่างกับมีบางอย่างอยู่ในนั้น

"ฉันไม่ได้คิดอะไรแบบนั้น..." เธอที่อยากจะพูดอะไรมากกว่านั้น แต่เพราะปลายนิ้วอุ่นร้อนนั่นมันดึงความคิดของเธอไปจนหมด และให้จดจ่ออยู่กับสัมผัสวาบหวิวตรงขาอ่อนที่เริ่มจะลากไล้ขึ้นไปยังต้นขา

ในตอนนี้สายตาของเขามันโฟกัสอยู่กับดวงตาของเธอ อีกทั้งยังหลุบมองริมฝีปากของเธออยู่บ่อยครั้ง ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปได้กี่นาทีที่เขาเอาแต่จ้องเธออยู่อย่างนั้น รู้ตัวอีกทีใบหน้าหล่อๆ ของเขากลับเคลื่อนเข้ามาใกล้เธอมากขึ้น สัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นร้อนที่ปัดเป่าลงบนผิวหน้า

คนตัวเล็กได้แต่กะพริบตาปริ่มๆ มองเขาที่เริ่มปรับเอียงใบหน้าให้สอดรับกับการจูบ ในจังหวะที่ริมฝีปากกำลังจะแตะกัน...

แต่แล้วนั้น....

"ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ ใครจะอยากจูบวะ..." เขาพูดประโยคนี้เกือบชิดริมฝีปากของเธอ ก่อนจะผละใบหน้าออก แล้วยืนขึ้นเต็มความสูงในเวลาต่อมา "อ่อนหัด เด็กน้อยชะมัดเลย"

"ไอ้บ้า! ว่าใครเด็กน้อย!" ว่าแล้วก็รีบหยิบหมอนที่วางอยู่บนเตียงมาเขวี้ยงใส่เขาในทันทีที่หมอนี่พูดจบ

พลัก!

แต่เขาก็รับได้ในเวลาเดียวกันนั้น เธอได้แต่ข่มอารมณ์ความหงุดหงิดอยู่อย่างนั้น

"ก็เธอไง แหย่นิดหน่อยก็จะร้องแล้ว ไม่ใช่เด็กแล้วจะเป็นอะไร? สบายใจได้ ฉันไม่ใช่พวกชอบฝืนใจใครอยู่แล้ว"

เมื่อพูดจบประโยคก็รีบหันหลังให้เธอ ก่อนจะเดินไปยังตู้เสื้อผ้าของตัวเอง โดยไม่ได้หันกลับมามองเธออีก

ว่าแต่ใครจะร้อง? เธอไม่ได้จะร้องสักหน่อย ไอ้บ้ามาร์ตินมันแกล้งแหย่เธอเล่นอีกแล้ว!

เมื่อเขาเดินห่างออกไปสายตาของเธอเริ่มสำรวจห้องนี้อย่างช้าๆ เธอคงไม่ต้องเดาแล้วว่าตอนนี้อยู่ในห้องของใคร

"มาหาเดนิสเหรอ เมื่อกี้น้องมันพึ่งโทรมาบอกว่าค้างห้องเพื่อนเพราะโทรหาแม่แล้วแม่ไม่รับสาย" จู่ๆ หมอนี่ก็เอ่ยขึ้นแบบไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย พร้อมกับเลือกเสื้อผ้าในตู้นั้น

แต่คำพูดของเขากลับทำเธอเลิกคิ้วขึ้นเป็นเชิงถามเขา

"เดนิสไม่กลับเหรอ"

ไหนป้าพรรณบอกว่าน้องจะกลับในอีกครึ่งชั่วโมงไง สงสัยอาจจะเป็นเพราะฝนจะตกเดนิสเลยเลือกที่จะค้างห้องเพื่อน

"อ้าว เธอไม่ได้ทักไปบอกเดนิสเหรอ" เขาหันเสี้ยวหน้ามาถามเธอ

"เปล่า.." เธอไม่ได้ทักหา เพราะคิดว่าเดนิสอยู่บ้าน อีกอย่างน้องมันไม่อยู่เธอก็ไม่ได้รู้สึกแย่อะไร... ไว้ค่อยโทรไปหาอีกทีแล้วกัน

"หรือที่จริง... เธอตั้งใจมาหาฉันตั้งแต่แรก"

เขาเอ่ยพร้อมกับหยิบเสื้อผ้าที่เลือกได้ในตู้ออกมา ก่อนจะพาดมันไว้บนผนักเก้าอี้ที่อยู่ไม่ไกล ร่างกำยำที่อยู่ในผ้าเช็ดตัวผืนเดียวเดินเข้ามาหาเธอที่ปลายเตียงอีกครั้งจนเธอชะงักไปกับความรวดเร็วนั้น

"ซี ตั้งใจมาหาฉันงั้นเหรอ" เพราะในตอนนี้เขาอยู่สูงกว่าเธอ ทำให้ใบหน้าสวยต้องเงยขึ้นไปมองหน้าเขา มาร์ตินยืนอยู่แทบชิดร่างของเธอ ปลายนิ้วโป้งนั้นแตะลงบนริมฝีปากของเธอ ก่อนจะขยี้ลงไปเบาๆ ตรงริมฝีปากล่าง

เธอแลบลิ้นออกมาโดนนิ้วของเขาอย่างไม่ได้ตั้งใจ สายตาเย้ายวนของคนตัวเล็กจ้องเข้าไปในดวงตาคู่คมของเขาแน่นิ่ง

และเขาเหมือนโดนสะกดอยู่อย่างนั้น ทั้งที่เธอไม่ได้ทำอะไรไปมากกว่าการมองเขา แต่สายตาของเธอเหมือนกำลังเชื้อเชิญให้เขาทำอะไรบางอย่าง

เธอมันยั่วโดยธรรมชาติ... แค่หน้าของเธอก็ยั่วเขาแล้ว

"ตั้งใจจะยั่วประสาทกันงั้นเหรอ"

เขากระซิบเสียงแหบพร่า ในตาหวานของเธอมันทำเขาปั่นป่วนไปหมด ยิ่งอยู่กันตามลำพังกับเธอสติเขากับหลุดลอยไปไกล เมื่อกี้เขาอุตส่าห์พยายามห้ามตัวเองไม่ให้สัมผัสเธอมากเกินความจำเป็น แต่เธอเหมือนมีแรงดึงดูดบางอย่างที่ทำเขาวกกลับมาคิดเรื่องลามกกับเธอซ้ำๆ

"ได้ใช้บ้างแล้วยัง" พลันเขาเอ่ยถามเธอ พร้อมกับขยี้ริมฝีปากของเธอแรงขึ้น ริมฝีปากแดงๆ ของเธอทำเขาว้าวุ่นไปหมด

นอกจากจูบ เขายังอยากให้ริมฝีปากของเธอทำอะไรที่มากกว่านั้น... เหมือนในความฝันที่ฝันว่าเธอช่วยทำรักให้เขาจนเสร็จสม

"ชะ ใช้อะไร" ปากเธอสั่นเล็กน้อยในขณะที่เอ่ยถามเขาออกไป มีบ้างที่เธอเผลอขบเม้มนิ้วของเขา แต่ก็คลายออกในวินาทีต่อมา

"ของเล่นที่ซื้อให้ ได้ใช้บ้างยัง"

เขาหมายถึงดิลโด้ขนาดต่างๆ ที่ซื้อให้เธอ และนั่นก็ทำให้คนตัวเล็กส่ายหน้าวืด

"ยังสักหน่อย..." ยิ่งพูดประโยคนั่นเธอก็ยิ่งหน้าแดง เหมือนจะยั่วอารมณ์กันอีกครั้ง

คนตัวเล็กหลบสายตาเขาไปมองอย่างอื่น แต่ฝ่ามือเขากลับจับยึดปลายคางของเธอให้หันมาสบตากัน ก่อนจะเอ่ยถามเธอ

"แล้วจะใช้เมื่อไหร่"

ดวงตากลมโตเบิกกว้างมองเขา ใบหน้าที่แดงระรื่นอยู่แล้ว กลับแดงขึ้นไปอีก

"ถามทำไม" เธอกระดากอายเมื่อเขาถามถึงของเล่นที่รูปร่างคล้ายแกนกายผู้ชาย เธอไม่ใช่คนใสซื่อที่จะไม่รู้ว่ามันเอาไว้ทำอะไร แต่ที่อยากรู้คือเขาจะให้เธอใช้ทำไม

และคำตอบของเขานั้น

"ก็จะได้ชินกับของที่ใหญ่กว่า..." เขาเอ่ยพลางหลุบตาต่ำไปยังกลางกายของตัวเองที่เริ่มจะแข็งขืนดุนดันผ้าขนหนูนั้น

"...." และเธอเองก็มองตามสายตาของเขาลงมาจนมาหยุดอยู่ตรงสาบผ้าขนหนูที่แง้มออกจากกันเล็กน้อย

"แบบของของฉันไง"

.

.

.

.

.

พูดคุย

มาร์ตินมันเอาแล้วววววว อ่อยไม่เลิกเลย