“พร้อมขอไปกินข้าวก่อนนะคะ”
“จ้า ไปเถอะจ้ะ”
พยาบาลคนหนึ่งทำหน้าที่เป็นหน่วยกล้าตายตอบรับคำบอกของพร้อมรัก เพราะพอได้เห็นหน้านิ่งๆ ของอาจารย์หมอวินธัยแล้วก็ไม่มีใครกล้าค้านใดๆ ทั้งนั้น
“พร้อมต้องไปบ้านของหมออีกจริงๆ เหรอคะ แบบว่าขอเตรียมใจอีกนิดนึงได้ไหม”
แม้จะสัมผัสได้ถึงความใจดีของครอบครัวของแพทย์หนุ่ม พร้อมรักก็อดกังวลใจไม่ได้อยู่ดี เพราะหญิงสาวคาดเดาเอาว่าเรื่องที่คุณหญิงวัลยาบอกว่าจะคุยด้วยต้องเป็นเรื่องที่เคร่งเครียดในระดับหนึ่งอย่างแน่นอน
“มันไม่น่ากังวลเท่ากับตอนที่คุณเข้ามาจีบผมหรอกพร้อม ผ่านผมไปได้ก็ไม่มีอะไรให้คุณกังวลแล้ว และคุณก็เห็นแล้วนี่ว่าครอบครัวของผมใจดีกับคุณขนาดไหน”
“แหมหมออะ พูดออกมาได้อย่างหน้าตาเฉยเลยนะคะ พร้อมก็อายเป็นนะ”
“เหรอ”
พร้อมรักอยากจะข่วนใบหน้าหล่อๆ นั่นให้เลือดซิบนัก หากไม่ติดว่าอีกฝ่ายกำลังขับรถอยู่แล้วละก็ เธอคงทำมันไปแล้ว
“งอนแล้วนะคะ”
“ไม่ง้อนะ
