ไม่ใช่!
มันไม่ใช่อย่างที่เขาบอกเลยสักนิด ไหนบอกว่านับเป็นครั้งที่ห้าอย่างไรล่ะ แล้วไอ้ครั้งที่หกและเจ็ดมันมาได้ยังไง
คนบ้า!
เอาเปรียบกันที่สุด!
วันวิสาแสดงความไม่พอใจออกมาทางสีหน้าและแววตา คนตัวโตที่จัดการแต่งตัวให้เธอถึงกับยิ้มขำ
เสื้อยืดที่วันวิสาสวมใส่มาก่อนหน้านี้ยับย่นเสียจนไม่สามารถนำมาใส่ออกไปข้างนอกได้อีก เขาจึงนำเสื้อเชิ้ตลายสก็อตสีฟ้าอ่อนของตนเองมาสวมให้เธอ สาวน้อยในชุดเสื้อเชิ้ตตัวโคร่งกับกางเกงยีนขายาวเข้ารูปก็ดูน่ารักไปอีกแบบ และคนตัวโตก็ไม่ลืมหยิบแว่นสายตาที่ตกอยู่บนพื้นมาสวมให้เธอด้วย
เมื่อจัดการแต่งตัวให้เธอและตัวเองเรียบร้อยแล้ว ร่างสูงจึงหันมาเผชิญหน้ากับเธอ พร้อมใช้มือหนาทั้งสองข้างกระชับบนไหล่บอบบาง
“หน้ามุ่ยขนาดนี้ สงสัยว่าเจ็ดครั้งสำหรับวันนี้คงยังไม่พอล่ะสินะ”
วันวิสาทั้งโกรธทั้งอับอายกับข้อกล่าวหาที่เขายัดเยียดให้เธอ เธออยากจะตะกุยใบหน้าหล่อเหลาให้เลือดซิบ
