‘ขอโทษนะครับคุณแม่ ผมก็แค่อยากนอนกอดเมีย’
แสงแห่งรุ่งอรุณส่องผ่านม่านหน้าต่างที่กำลังพลิ้วไหวไปตามแรงลม ร่างเล็กที่นอนหนุนท่อนแขนกำยำเริ่มขยับตัว เปลือกตาบางค่อยๆ เปิดขึ้น ก่อนจะกระพริบตาตาถี่ๆ อยู่สองสามครั้งเพื่อปรับสายตาให้มองชัดขึ้น
“พี่เจมส์!”
ตาคู่สวยเบิกกว้างเมื่อเห็นใบหน้าหล่อเหลาที่กำลังหลับตาพริ้มห่างไปเพียงไม่ถึงคืบ แขนกำยำข้างหนึ่งพาดผ่านเอวของเธอไว้ ส่วนอีกข้างนั้นก็อยู่ใต้ศีรษะของเธอ
วันวิสาลอบมองใบหน้าหล่อเหลาอยู่เงียบๆ เธอไม่ได้แปลกใจเลยสักนิดที่ตัวเองมาอยู่บนเตียงกว้างภายในห้องของคนตัวโต จะเป็นใครได้นอกเสียจากเจ้าของห้องนั่นละที่เป็นคนลักพาตัวเธอมา
มือเล็กข้างหนึ่งยกขึ้นแตะที่ใบหน้าคมคายแผ่วเบา ก่อนจะลากไล้ไปตามแนวสันกรามอย่างเผลอไผล และสุดท้ายปลายนิ้วหัวแม่มือก็แตะลงบนริมฝีปากหยักสีแดงสดก่อนจะเคล้าคลึงไปมาจนเจ้าของริมฝีปากหยักลืมตามาเห็นเข้า
“ยั่วกันแต่เช้า อยากให้
