“หนูน้ำขิงเมื่อคืนไม่สบายหรือลูกเห็นว่ากินข้าวต้ม”
บัวแก้วเอ่ยขึ้นขณะที่ทุกคนกำลังกินมื้อเช้าอย่างพร้อมหน้าพร้อมตา วันวิสาพยักหน้าน้อยๆ ก่อนจะตอบท่านออกไป
“ใช่ค่ะ แค่เป็นหวัดนิดหน่อยเพราะโดนฝนน่ะค่ะ แต่ตอนนี้ดีขึ้นมากแล้วค่ะ ต้องขอบคุณคุณแม่มากๆ เลยนะคะที่เป็นธุระทำข้าวต้มให้ แต่รสชาติไม่เหมือนที่คุณแม่ทำตอนเช้าเลยค่ะ แต่ก็อร่อยมากๆ เลย”
วันวิสายิ้มร่า สายตาที่มองบัวแก้วเต็มไปด้วยความขอบคุณที่ท่านให้ความเมตตาเธอมากขนาดนี้
“แม่ไม่ได้ทำนะจ้ะ”
“อ้าว…งั้นหรือคะ” วันวิสาหน้าเจื่อนไปเล็กน้อย ก่อนจะฉีกยิ้มกว้างแล้วหันไปหาคุณป้าอ่อนที่ยืนเยื้องอยู่ทางด้านหลัง “งั้นต้องเป็นคุณป้าอ่อนใช่ไหมคะ”
“ป้าก็เปล่านะคะ”
คุณป้าอ่อนปฏิเสธด้วยรอยยิ้มที่เจือไปด้วยความเอ็นดู เสียงสองสาวใช้ที่ป้องปากหัวเราะกันคิกคัก ทำให้วันวิสาต้องเบนสายตาไปมอง
“ถ้าอย่างนั้นต้องเป็นสะอาดกับสะอิ้ง ใช่ไหมจ้ะ”
“สะอาดเปล่านะค
