เทอร์รี่รอวันวิสาอยู่ที่ร้านอาหารราวชั่วโมงกว่าๆ มือหนากดโทรศัพท์มือถือจนมือแทบหงิก แต่ทว่ากลับไม่สามารถติดต่อเธอได้ และสุดท้ายเขาจึงตัดสินใจโทร.กลับไปที่คฤหาสน์เคฮิลล์
“บ้านเคฮิลล์ค่ะ” สะอาดเป็นคนรับสาย เทอร์รี่จึงไม่รีรอที่จะถามในสิ่งที่ต้องการจะรู้ออกไปอย่างรวดเร็ว
“สะอาดนี่ฉันเองนะ คุณน้ำขิงกลับบ้านหรือยัง”
“ยังไม่เห็นกลับมาเลยค่ะ”
“แค่นี้นะ ขอบใจ”
เทอร์รี่กดวางสาย ก่อนจะพ่นหายใจแรงอย่างหงุดหงิด นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน หายไปไหน มาไม่ได้ทำไม่ถึงไม่บอก แล้วยังจะปิดโทรศัพท์หนีเขาอีก
โธ่เว้ย!
เทอร์รี่สบถอย่างหัวเสีย ก่อนจะควักธนบัตรสีเทาหนึ่งใบวางไว้ที่โต๊ะ หลังจากนั้นจึงหลุดพรวดพราดออกจากร้านด้วยความเร่งรีบ
วันวิสาทิ้งรถไว้ที่อพาร์ตเมนต์ของกนกพล โดยอีกฝ่ายอาสามาส่งเธอถึงคฤหาสน์เคฮิลล์ ถึงแม้ว่าเธอจะไม่ได้เมาเครื่องดื่มที่มีส่วนผสมของแอลกอฮอล์ แต่สภาพจิตใจยังคงดูย่ำแย่ถึงแม้ว่าหลัง
