“มีอะไรจ้ะลูกรัก โอ้ว…แล้วนั่นหอบหมอนหอบผ้าห่มมาทำไมจ้ะ”
“ผมอยากมานอนกับคุณพ่อคุณแม่ครับ คิดถึง”เทอร์รี่บอกพร้อมขยิบตาใส่มารดาอย่างเจ้าชู้ จนบัวแก้วอยากจะบิดพ่อลูกชายตัวดีให้เนื้อเขียว
“จริงหรือจ้ะ ถ้าแม่จำไม่ผิดตั้งแต่ลูกสี่ขวบลูกไม่เคยมานอนกับพ่อและแม่อีกเลยนี่จ้ะ”
“แต่วันนี้ผมอยากนอนนี่ครับ ถึงคุณแม่ไม่อนุญาตผมก็จะเข้าไปอยู่ดี”ว่าเพียงเท่านั้นเทอร์รี่ก็แทรกตัวเข้ามาด้านในจนบัวแก้วเบี่ยงตัวหลบแทบไม่ทัน
“เทอร์รี่ เจมส์ เคฮิลล์!”
เสียงที่ดังขึ้นตามหลัง เทอร์รี่รู้ดีว่าเมื่อใดก็ตามที่มารดาเรียกชื่อเขายาวเหยียดแบบนั้น แสดงว่าท่านกำลังไม่พอใจ แต่ร่างสูงไหวไหล่อย่างไม่ยี่หระ ก่อนจะถือวิสาสะไปปูผ้าลงบนพื้นใกล้กับที่วันวิสานอนอยู่แล้วทิ้งตัวลงนอนอย่างรวดเร็ว
“เทอร์รี่ เจมส์ เคฮิลล์ ลูกต้องลุกขึ้นมาเดี๋ยวนี้ ถ้าลูกอยากจะนอนจริงๆ กรุณาย้ายตัวเองไปนอนฝั่งโน้น ไม่อย่างนั้นแม่จะลากลูกออกไปเดี๋ย
