“คุณเทอร์รี่”
“มีอะไรอีกล่ะ” เสียงทุ้มเอ่ยอย่างติดรำคาญ
“ฝันดีนะคะ”
คนตัวเล็กยิ้มร่า ก่อนจะรีบเบนหน้ากลับไปทางเดิมแล้วก้าวพ้นประตูเชื่อมไปโดยไม่อยู่ฟังคำตอบจากคนตัวโตที่เธอก็รู้อยู่แล้วว่าเขาคงไม่ตอบรับใดๆ กลับมา เผลอๆ อาจจะดุเธอกลับด้วยซ้ำที่กล้าทำแบบนั้น
แต่จะให้ทำอย่างไรได้ล่ะ ก็คนมันดีใจนี่นา ถึงแม้ว่าเธอจะถูกเขาดุ เธอก็จะยิ้มร่าให้เขาอยู่ดี
เมื่อร่างเล็กลับสายตา คนตัวโตจึงถอนหายใจอย่างโล่งอก
เกือบไปแล้วไหมล่ะ บ้าชะมัด!
เทอร์รี่ล้มตัวลงนอนที่นอนหนานุ่ม มือหนาข้างหนึ่งวางพาดผ่านบนหน้าผากกว้าง พลางคิดไปถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้
หลังจากที่เขาต่อว่าเธอเรื่องที่กลับเกินเวลาแล้วเธอก็ขอโทษ เขาก็ไม่ได้ติดใจเอาความใดๆ หลังจากที่อาบน้ำเรียบร้อยต่างก็แยกย้ายกันเข้านอน
จู่ๆ คนตัวเล็กก็ดิ้นไปมาบนโซฟาเบดที่เธอนอนโดยที่ไม่ลืมตา แถมยังส่งเสียงครวญครางราวกับกำลังตกอยู่ในห้วงแห่งความปร
