ว่าจบร่างสูงก็สาวเท้าไปยังบานหน้าต่างที่ปีนขึ้นมา ตาคู่คมคะเนความสูงระหว่างพื้นดินกับตำแหน่งที่ตัวเองยืนอยู่ ถ้าเกิดบันไดรับน้ำหนักเขาไม่ไหวก็ไม่น่าจะถึงตายแต่อาจจะมีแข้งขาถลอกปอกเปิกกันบ้าง เอาเถอะ ยอมเจ็บตัวหน่อยๆ เผื่อเมียจะเห็นใจ
ใบหน้าหล่อเหลาเหลียวกลับมามองคนตัวเล็กอีกครั้ง วันวิสาไม่แม้แต่มองมาทางเขาเลยด้วยซ้ำ เทอร์รี่ถอนหายใจหนักหน่วงก่อนจะเบนหน้ากลับมาที่หน้าต่างอีกครั้ง
‘เอาก็เอาวะ’
ร่างสูงค่อยๆ ถอยหลังไต่บันไดลงมาอย่างเนิบนาบ ใบหน้าคมคายแหงนเงยขึ้นมองที่หน้าต่างเผื่อว่าเธอเปลี่ยนใจให้เขากลับขึ้นไปอีกครั้ง แต่เปล่าเลย ไม่เห็นแม้แต่เงาของเธอด้วยซ้ำ เทอร์รี่พ่นหายใจแรงๆ ในสมองอันชาญฉลาดพยายามคิดหาวิธีการงอนง้อเมีย แต่ด้วยความที่ไม่ทันระวังทำให้ชายหนุ่มก้าวพลาด และผลก็คือ…
“โอ๊ย!”
ร่างสูงใหญ่หล่นกระแทกพื้นแล้วนอนแผ่หลาอย่างหมดสภาพ เขาแน่ใจว่าไม่มีส่วนใดของร่างกายแตกหักเพราะร่าง
