เขาเอียงหน้าไปใกล้ใบหูเธอ
“คืนนี้…นอนเฉยๆ ก็ได้”
ปลายน้ำเสียงซ่อนความกวนเล็กน้อย
“แต่พรุ่งนี้…ไม่แน่”
“คุณ!”
เขาหัวเราะเบาๆ อีกครั้ง ก่อนจะกระชับวงแขนให้เธอแนบอกเขาพอดี อุ่น…จนเธอเผลอหลับตาไปอย่างไม่รู้ตัว
และก่อนชีวาจะหลับ เขาก็กระซิบแผ่วๆ อย่างพอใจ
“หลับแบบนี้แหละ…ดีแล้ว หลังจากคืนนี้ไปขอให้เราอย่าแยกจากกัน”
เช้าวันถัดมา…
แสงแดดอ่อนๆ ของเช้าเล็ดลอดผ่านผ้าม่านสีครีมในบ้านสวนหลังใหญ่ เสียงจานกระทบกันเบาๆ ลอยออกมาจากห้องครัวด้านล่าง กลิ่นอาหารเช้าลอยฟุ้งอบอวลไปทั่วบ้าน
ชีวาก้าวลงบันไดมาช้าๆ เหมือนยังปรับอารมณ์จากเมื่อคืนไม่ค่อยถูก ใบหน้านวลยังมีรอยชมพูเรื่อจางๆ จากการถูกควินกอดแน่นทั้งคืน เธอพยายามทำเป็นปกติ แต่เดินลงมาได้สองก้าวก็รู้สึกถึง สายตาหนึ่งคู่ที่เดินตามหลังมาติดๆ
ควิน…
เขาเดินลงมาช้าๆ มือซ้ายล้วงกระเป๋ากางเกง หล่อ เนี้ยบ และดูเหนื่อยเล็กน้อยเหมือนเพิ่งตื่น ทั้งที่ความ
