เจ้าสัวพานภพเสียงเบาลง แต่ในน้ำเสียงดุคล้ายกับว่าตำหนิ นายตำรวจอยากชัดเจน
“แกทำงานพลาดบ่อยไปแล้วปราการ แต่เอาเถอะ…ถ้าแกกับฉันยังถ่วงเวลาโครงการได้อยู่ สมาคมก็จะไม่มีวันเปลี่ยนหัวหน้า”
ปราการหัวเราะเบาๆ
“หัวหน้าคนใหม่… ที่พวกมันต้องการน่ะเหรอครับ?ไม่มีทางหรอกครับ ตราบใดที่งานนี้ยังไม่เสร็จ ยิ่งช้าเท่าไหร่… เรายิ่งได้ประโยชน์มากขึ้นเท่านั้น”
เสียงของเจ้าสัวพานภพ...
“ใช่ ตราบใดที่ล่าหยกยังไม่เสร็จสมบูรณ์ อำนาจเก่าก็ยังไม่ถูกเปลี่ยน แล้วแกก็ยังเก็บเงินใต้โต๊ะได้ต่อไป โดยไม่มีใครกล้าตรวจสอบ”
เสียงทั้งสองหัวเราะต่ำๆ อย่างสมรู้ร่วมคิด เป็นเสียงหัวเราะที่ทำให้เลือดในตัวควินเย็นวาบ
เพราะเขารู้ดีว่าความหมายของมันคืออะไร
'การค้ามนุษย์ การส่งหญิงสาวออกนอกประเทศ งานผิดกฎหมายทุกอย่างที่ปราการใช้ ชื่อสมาคมล่าหยก บังหน้า และเงินมหาศาลที่เจ้าสัวพานภพแบ่งกินด้วย'
ทั้งหมด… ดำเนินต่อมาตลอดหลายปี เพีย
