ชีวาหลุบตาลงทันที ความรู้สึกผิดถาโถมจนหายใจไม่ทั่วท้อง
ควินที่ถอดเสื้อรับหวายอย่างไม่หลบ แม้สีหน้าเขานิ่งเฉยเหมือนไม่รู้สึก แต่รอยแดงแตกเป็นเส้นบนแผ่นหลัง…มีเลือดซึมบางๆ ให้เห็นชัด
เสียงหวายดังหวิวสุดท้ายทำให้คุณย่าเองถึงกับโงนเงน
“คุณย่า!”
ควินรีบลุกขึ้นประคองทันที แขนแกร่งโอบหลังคุณย่าอย่างมั่นคง
ชีวาตกใจจนลุกพรวดตาม เธอเข้ามาช่วยประคองอีกด้าน มือเล็กของเธอแตะลงบนหลังมือเขาโดยไม่ตั้งใจ
อุ่น แน่น และทำให้ชีวาใจเต้นแรง...
ควินชะงักเพียงเสี้ยววินาที ก่อนจะผละสายตามองเธอ…นิ่ง…ลึก… จนชีวารู้สึกเหมือนถูกมอง เธอรีบหลบตาทันที
“คุณย่านั่งก่อนนะค่ะ”
ชีวาพูดเสียงสั่นนิดๆ
ชายร่างสูงผิวขาวจัดไม่พูดแม้แต่คำเดียว แต่มองเธอแบบที่ทำให้เธอยิ่งรู้สึกผิด ผิดกับเขา ผิดกับคุณย่า… ผิดกับตัวเอง เธอบนพึมพำในใจดวงตาเศร้าจนคนมองเห็นได้ชัด
'ชีวาขอโทษนะคะ'
คุณย่าหายใจช้าๆ ก่อนเอ่ยเบาๆ
“ชีวา…พาย่าขึ้นไ
