คำพูดนั้นทำให้ชีวาชะงัก...
ส่วนควิน… แค่ยกคางขึ้นเล็กน้อย เหมือนไม่ประหลาดใจ แต่พอหันไปสบตาเธออีกที
ทั้งคู่กลับ…
ยิ้มบางๆ ออกมาโดยไม่รู้ตัว
เป็นรอยยิ้มที่ไม่ได้ตั้งใจจะยิ้ม แต่เพราะ 'เราสำเร็จด้วยกัน' เป็นครั้งแรกที่ชีวารู้สึกว่าคนตรงหน้าที่เย็นชา… อาจจะไม่ไกลเกินเอื้อมขนาดนั้น
ธีระยังไม่ทันจะพูดรายงานต่อ ควินก็ขัดทันที เสียงต่ำ เย็น และเฉียบคมเหมือนเดิม
“พรุ่งนี้ฉันจะกลับไป วันนี้แค่นี้ก่อน”
ปลายสายเงียบไปหนึ่งจังหวะเหมือนรีบตั้งสติ ก่อนตอบกลับมาเสียงเข้ม
“ครับเสี่ย!”
ควินกดวางสาย ความเงียบตกลงมาครู่หนึ่ง
ชีวาเอ่ยเบาๆ
“เราทำได้แล้วนะ…”
ควินมองหน้าเธอ นิ่ง แต่ดวงตาเหมือนซ่อนรอยยิ้มนั้นไว้
“อืม… เธอเก่งมาก พรุ่งนี้ฉันมีรางวัลให้"
ควินยังคง นั่งอยู่บนปลายเตียง หลังเปลือยเปล่ามีแค่กางเกงสวมอยู่ต่ำๆ ให้เห็นแนวเอวแข็งแรง
แผ่นหลังขาวจัดที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อแน่น แต่เรียบเนียน…อยู
