เสียงหวานของชีวาเอ่ยแผ่ว ชิดริมฝีปากเขา ขณะที่ลมหายใจของทั้งคู่ ยังพันกันไม่รู้ว่าใครเริ่มก่อน
ขณะลิ้นร้อนยังชิมความหวานของกันและกัน เธอถามพลางดันปลายจมูก ชนริมฝีปากเขาเบาๆ จนควินต้องหลับตาหยุดหายใจไปหนึ่งจังหวะ
ควินถอนจูบออกเพียงนิดเดียว แค่พอให้พูดได้
สายตาเขานิ่ง… ลึก… จนเหมือนสั่งได้ทุกอย่าง
“ไม่อาบน้ำก่อนเหรอคะ…”
น้ำเสียงของเธอเบาทั้งที่หน้าแดงร้อน
เขาเลื่อนนิ้วแตะคางเธอ เชยขึ้นให้มองสบ ดวงตาคมหรี่ลงเล็กน้อย รอยยิ้มมุมปากกดต่ำอย่างคนไม่คิดถอย
“อย่าเจ้าเล่ห์… ชีวา”
เสียงเขาทุ้มต่ำจนเหมือนกระซิบตรงในอก เขาเอียงหน้ามาใกล้ ใกล้จนเธอได้ยินแม้แต่ลมหายใจ ริมฝีปากเขาเฉียดแก้มเธอช้าๆ ก่อนกระซิบชัดถ้อยชัดคำ
“ไม่ต้อง”
“ฉันรีบ…”
ปลายประโยคคล้ายกลั้นหายใจ
"กลิ่นตัวเธอ หอมขนาดนี้ ต่อให้ฉันตาบอด ฉันก็รู้ทันทีว่าเป็นเธอ”
ปลายนิ้วของเขาไล้หลังเนียนของเธอ ลงมาจนถึงเอว น้ำเสียงของเขาเหมือน
