เธียรทรรศน์รีบก้าวขึ้นไปในรถพยาบาลทันที เขาจับมือเธอไว้แน่น ราวกับกลัวว่าเพียงปล่อยมือแค่เสี้ยววินาที เธอจะหายไปตลอดกาล ส่วนลูกชายนั้นอยู่กับคุณปู่ของเขาแต่ก็ยื่นมือไขว่คว้าหาพ่อแม่อย่างน่าสงสาร
ในรถพยาบาล เสียงเครื่องวัดชีพจรดังถี่รัว ตัวเลขบนหน้าจอดิจิทัลลดต่ำลงทุกขณะ หัวใจของเขาก็แทบจะหยุดเต้นไปพร้อมกัน ได้แต่หวังว่าจะไปให้ถึงโรงพยาบาลได้เร็วที่สุด
และทันทีที่รถพยาบาลจอดสนิทที่หน้าห้องฉุกเฉิน ทีมแพทย์รีบเข็นเตียงเข้าไปในห้องโดยไม่เสียเวลาเพราะได้รับข้อมูลจากเจ้าหน้าที่ที่ไปรับตัวเธอมาแล้ว
“ญาติคนไข้รอด้านนอกนะครับ”
เธียรทรรศน์จับมือเธอเป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่ประตูห้องฉุกเฉินจะปิดลง ภาพสุดท้ายที่เห็นคือใบหน้าอ่อนแรงซีดเผือดของเธอและเลือดกองโตเท่านั้น
“แบม… อย่าทิ้งฉันไปนะ อย่าทิ้งลูกของเรานะ”
ประตูปิดลงตรงหน้า ราวกับตัดเขาออกจากโลกของเธอทันที
เวลาเดินผ่านไปอย่างเชื่องช้า ทุกนาทีเห
