เขาโน้มตัวเข้ามา จูบแรกแตะลงบนริมฝีปากเธออย่างอ่อนโยน ก่อนจะลึกซึ้งขึ้นเรื่อยๆ
เธอไม่ได้ผลักเขาออก มือของเขาเลื่อนลงมาประคองแผ่นหลังดึงเธอเข้าหา ทุกสัมผัสของเขาหนักแน่นแต่เต็มไปด้วยความโหยหา เสียงฝนที่ตกข้างนอกตั้งแต่เย็นดูเหมือนจะหายไป เหลือเพียงเสียงหัวใจของทั้งคู่ที่เต้นแรงไม่ต่างกัน
ไม่นาน สองร่างก็แนบชิดกันมากขึ้น ลมหายใจร้อนแรงสลับกันในความมืดสลัว เขาพาเธอไปที่ห้องนอนอย่างระมัดระวัง แต่ดวงตากลับแน่วแน่เหมือนคนที่รอคอยมานาน
ค่ำคืนนั้น ทั้งสองปล่อยให้ความรู้สึกนำทาง พันธนาการกันด้วยความต้องการและความผูกพันที่ไม่เคยจางหาย...แม้ว่าเขาแทบไม่รู้จักเธอด้วยซ้ำ แต่กลับไม่อยากให้เธออยู่ห่างกายแม้แต่วินาทีเดียว...
แต่ความสุขนี้กลับเริ่มสั่นคลอนในวันที่นักสืบเอกชนกลับมาพบเขาอีกครั้งพร้อมกับข้อมูลสำคัญในเช้าวันหนึ่งที่ห้องทำงานของผู้อำนวยการโรงพยาบาล
ก๊อก...ก๊อก...ก๊อก...
“เข้ามา”
น้ำเสีย
