เขาไม่ต้องการติดต่อกับผู้หญิงคนนี้อีกแล้ว
พาทิศกดปิดเครื่องโทรศัพท์ของตัวเองในทันที จากนั้นก็รินเหล้าใส่แก้วและดื่มต่ออีกอึกใหญ่
“ฉันขอโทษ... อารดา... ฉันขอโทษ...”
แสงสะท้อนจากหยาดน้ำตาที่หลั่งรินออกมาจากดวงตากลมโตของอารดายังฝังแน่นอยู่ในความทรงจำ
ครั้งแล้วครั้งเล่าที่เขาทำให้หล่อนร้องไห้...
ครั้งแล้วครั้งเล่าที่เขาทำร้ายหัวใจของหล่อนอย่างไม่ไยดี
เขาทำผิด เขาทำให้ผู้หญิงที่รักเขาต้องทุกข์ทรมาน ต้องเสียใจแสนสาหัส
นี่เขาทำบ้าอะไรลงไปเนี่ย!
น้ำตาของพาทิศไหลรินออกมา ไหลออกมาประจานความโง่เขลาที่ตัวเองเคยมี
เขาเกลียดตัวเอง... เกลียดชังตัวเองเหลือเกิน
“ฉันขอโทษ... ฉันขอโทษอารดา...”
ชายหนุ่มพึมพำขอโทษอารดา ทั้งๆ ที่รู้อยู่เต็มอกว่า หล่อนไม่มีวันได้ยิน
เสียงประตูห้องถูกเปิดออก พร้อมกับแสงไฟที่สว่างวาบขึ้น
“ทำไมยังไม่นอนอีกล่ะ แล้วนี่นั่งดื่มเหล้ามืดๆ ทำไมเจ้าเอก”
“ผม... นอนไม่หลับครั
