“เห็นอยู่ว่าเจ้าหมายความเช่นนั้น” เขาโวยวาย และเกลียดที่นางอวดดีแข็งกร้าวต่อเขานัก
“หากท่านโหวคิดถึงฮูหยินเชลยที่เสด็จพ่อของข้าเคยทำให้มารดาท่านต้องสิ้นชีพลง ก็เชิญท่านโหวแวะเวียนไปหาข้าได้ มิต้องคิดอันใดให้มากความหรอกเจ้าค่ะ ข้าเข้าใจดี”
“เจ้า!”
ทำไมต้องย้ำเรื่องที่พ่อนางกระทำย่ำยีต่อแม่ของข้าด้วย นางต้องการให้ข้าโกรธจนตายเลยใช่หรือไม่
“อย่าได้หลงตัวเอง...ข้าเพียงแต่อยากหารือเรื่องรับฮูหยินรอง”
“เมื่อคืนไม่พูดเช่นนี้นี่เจ้าคะ...เห็นแต่...” ดวงตาเล็กช้อนขึ้นใส่จริตกับบุรุษที่เห็นศักดิ์ศรียิ่งใหญ่เทียมฟ้า ดูสิว่าท่านหรือข้าจะเป็นผู้แพ้ในศึกนี้
“ข้าจะรับฮูหยินรองอีกสองคน”
“รับอีก 10 คนก็เรื่องของท่านหาใช่ข้าคือผู้ตัดสิน” นางหันหน้ามาเจอกับถ้วยยาแล้วก็คว้ามันกลืนลงท้องแล้วจากไป ปล่อยให้คนใจหยาบโกรธเป็นฟืนไฟอยู่บนโต๊ะอาหารเพียงลำพัง
แม่นมจี้ฉงยิ้มให้ เพราะยานี้ไม่ใช่ยาห้ามครรภ์ เพ
