ชีวิตของจิวฮวาดูเหมือนจะสงบสุขได้ช่วงหนึ่ง เพราะนิ่งอันโหวไม่มารบกวนระรานนางอีก ตั้งแต่นางหักหน้าเขาในวันนั้น และนั่นคือชีวิตที่นางต้องการ
ด้านหลังของเรือนดอกท้อยามนี้เต็มไปด้วยแปลงผัก แม้ว่านิ่งอันโหวจะไม่ได้กักบริเวณ แต่นางก็ไม่ออกจากเรือนไปให้รกหูรกตาของเจ้าของจวน ตั้งใจปลูกผักใช้ชีวิตอย่างไร้ตัวตนในจวนโหวแห่งนี้
นางแทบไม่ก้าวออกจากจวน เรื่องร่ำลือถึงนางเป็นตัวกาลกิณีก็เบาบางลงไป เพราะตั้งแต่เข้าจวนนั้นท่านโหวก็ยิ่งเจริญก้าวหน้า ฝ่าบาทเรียกหาอยู่บ่อยครั้ง ทำให้เหล่าขุนนางต่างอิจฉาริษยา
แต่เรื่องภายในจวนเหมือนเป็นลมพายุพัดผ่านไป นางมิได้สนใจอันใดเกี่ยวกับเขาอีก แต่เมื่อคืนนางฝันประหลาดนัก ภายในฝันเหมือนจริงมาก ว่ามีนักฆ่ากลุ่มหนึ่งลากนางมากำบังลูกธนูจากหลัวอวิ๋นหยาง แล้วลูกธนูนั้นกำลังวิ่งเข้ามาหานาง จนนางตกใจตื่นขึ้นพร้อมกับเสียงหอบหายใจอย่างหวาดกลัว
‘ข้ากำลังมีอันตราย’
นางรับรู
