“สามหาว เมียข้าปรานีเพียงนี้ยังไม่สำนึก...เด็ก ๆ เอาตัวไป ขังรวมไว้กับสกุลลู่ รอลงอาญาต่อไป” เสียงกร้าวสั่งให้ลากสตรีเสียสติผู้นี้ออกไป เพราะขัดความสำราญใจของเขาและภรรยาสุดที่รัก
จิวฮวามองตามร่างที่ต้องโทษอาญาคดีลอบปลงพระชนม์ฝ่าบาทก็นึกเศร้าใจ หากเป็นนางจะทำเช่นไรกัน
“ท่านโหดร้ายไปหน่อยหรือไม่”
เขาส่ายหน้าให้กับความใจดีของนาง นี่คือชะตากรรมที่คนในสกุลร่วมกันก่อ เงินภาษีที่ยักยอกไปล้วนบำเรอความสุขให้คนในสกุลจนหมดสิ้น หากจะต้องโทษเพื่อระบายโทสะของฝ่าบาทล้วนไม่แปลกอันใด
“อย่าพูดถึงผู้อื่นเถิด...ข้าต้องไปรบกับบ้านเจ้าในอีกไม่กี่วันจากนี้ ข้าจะทูลขอฝ่าบาทไปหลังเจ้าคลอดลูกดีหรือไม่”
“อย่าเลยท่านโหว ข้าอยู่ที่นี่ได้ไม่ลำบาก งานของท่านก็ต้องเร่งเดิน ข้าสัญญาว่าจะไม่ดื้อไม่ซนรอท่านกลับมาดีหรือไม่” เมื่อคืนเขาคิดไปต่าง ๆ นานา ถึงขนาดจะเอาเมียไปทัพด้วย แต่ทว่าจะให้นางไปลำบากได้เช่นไรกัน สนาม
