“ข้าหรือจะหึงนาง ฝันกลางวันกระมัง”
“แล้วที่เจ้าโกรธเป็นฟืนไฟนี่เล่าคืออันใด” แม่ทัพหนุ่มถูกไล่ต้อนจนด้วยคำพูด และท่าทีอึกอักนี้ทำให้จิวฮวารู้ว่าที่เขามาระรานนางเช่นนี้เพราะเหตุใด
“ข้าเพียงมาหารือเรื่องรับฮูหยินรองต่างหาก”
“ฮูหยินรอง!”
สองบุรุษประสานเสียงพร้อมกัน ไม่คิดว่าท่านโหวจะเล่นไม้นี้ ซึ่งคิดว่าหากหัวใจที่แหลกสลายไปแล้วแตกลงคงไม่อาจจะเชื่อมประสานได้ง่าย
ทำเช่นนี้ท่านโหวตรึกตรองดีแล้วใช่หรือไม่!
“ใช่...หากนางไม่สะดวกเช่นนั้นคืนนี้ข้าจะมาค้างที่เรือนดอกท้อก็แล้วกัน”
ภรรยาพยศเช่นนี้เห็นทีต้องปราบให้หนักสักหน่อยแล้ว เช่นนั้นคืนนี้จะคอยดูว่านางหรือข้าจะพ่ายแพ้ให้แก่กัน
โหยงเยี่ยนหันหน้ามองฮูหยินแล้วยกยิ้มให้ เห็นทีว่าคืนนี้ศึกหนักกระมัง
“ฮูหยินข้ากับเสี่ยวหมิงอิ่มแล้ว ขอตัวก่อนนะขอรับ ลาฮูหยิน” โหยงเยี่ยนลากองครักษ์จอมตะกละออกมาด้วย พร้อมกับกระซิบกระซาบ
เมื่อทุกคนจากไป
