จุ๊บ...อืม...!
เสียงจูบริมฝีปากเล็กอย่างเอาแต่ใจของนิ่งอันโหวทำให้คนที่โดนรังแกตื่นตะลึง นางเพียงหลับไปตั้งแต่หัวค่ำ เพราะวันนี้ทำงานหลายอย่างจนเหนื่อยมาก ไม่คิดว่าที่เขาพูดว่าจะมาหารือเรื่องรับฮูหยินรองเขาจะมาจริง ๆ
แต่ทว่าเขาไม่ได้มาคุยกับนาง เพียงแต่มาย่ำยีนางอีกครั้งต่างหาก ความเจ็บปวดใจแล่นเข้าในอกทันทีที่เขาขึ้นมาทาบทับ
ไม่ว่าชาติไหนเขาก็ยังเป็นบุรุษสารเลวของนางไม่เปลี่ยนแปลง...
สองมือเล็กที่โดนเขากดไว้ที่เตียงนอน สะบัดจนหลุดจากกรงเล็บ แล้วใช้สองมือปัดไปที่ถ้วยชาที่โต๊ะข้างเตียง เพล้ง!!!
เสียงของตกแตก ปลุกให้จื่อฝูที่หลับอยู่ห้องด้านข้างตกใจตื่น แล้วเรียกหาฮูหยิน
“ฮูหยินเกิดอันใดขึ้นเจ้าคะ” น้ำเสียงเจือความกังวลตะโกนล่วงหน้ามาก่อน ก่อนที่ตัวจะเข้ามาในห้อง แต่แล้วก็มีเสียงหนึ่งที่ดังขึ้น
“ฮูหยินเจ้ามิเป็นอันใด ไม่ต้องเข้ามาหากไม่เรียก...”
“จะ...เจ้าค่ะท่านโหว” จื
