ความเป็นบุรุษเสียดสีกับกลีบบุปผาจนร่างเล็กนั้นดิ้นรนกับความหวามไหวที่ผุดขึ้น แม้ใจจะไม่ยินยอม แต่ทว่าร่างกายกลับไม่เชื่อฟังทั้งเคลื่อนขยับเข้าหาตามจังหวะที่นิ่งอันโหวชายใจโฉดเป็นผู้นำทาง
รอยยิ้มมุมปากผุดขึ้นในความมืด ในที่สุดนางก็พ่ายแพ้ให้กับเขา สตรียามอยู่บนเตียงเมื่อใดก็พ่ายให้กับบุรุษเมื่อนั้น นางควรจะรู้ข้อนี้ดี
นิ่งอันโหวสอดมือเข้าที่ใต้ขาของนางให้ตั้งขึ้น แล้วนั่นทำให้สองมือเล็กผวากอดที่ลำคอของเขาเพื่อเป็นหลักกันหกล้มลงไป เขาจับส่วนบุรุษจดจ่อตรงกลางกลีบบุปผา ดันขยับเสียบเข้ามาในร่างกายทำให้นางดิ้นรนยิ่งกว่าเก่าด้วยความเสียวซ่าน
“อื้อ...ท่านโหว...เจ็บ”
ใช่นางยังเจ็บ ครั้งแรกเขาไม่ปรานีแม้วันนี้จะดีขึ้นแต่เขากลับยัดเข้ามาเต็มลำเช่นนี้ความเจ็บจะทุเลาได้อย่างไร
“เจ็บก็ดี ข้าชอบเวลาเห็นเจ้าเจ็บปวด”
จิวฮวามองเขาในความมืดทั้งน้ำตา การกระทำที่อุกอาจไร้ความอ่อนโยนเช่นนี้ทำให้นางส
