“ท่านโกหกคนทั้งโลกได้ แต่สายตาท่านนั้นมิสามารถโกหกได้หรอก...”
ท่านกุนซือราวกับอ่านใจนางออก เพราะนางต้องการให้เขาเกลียดชัง เกลียดไปเรื่อย ๆ เกลียดจนเข้ากระดูกดำเลยยิ่งดี นั่นจะทำให้นางหลุดพ้น
“ท่านอย่าเอาความคิดของท่านเป็นใหญ่เลย...ข้ามิได้มีใจ”
“ข้าไม่เถียงกับฮูหยินแล้ว...ดูโน้นเถิดท่านโหวมาโน้นแล้ว วันนี้ฝ่าบาทคงไม่ว่างมาเที่ยวเล่นกับท่าน เช่นนั้นข้าจะอยู่ดูแลท่านสักวันเพื่อเอาหน้าก็แล้วกัน”
คำพูดของกุนซือหนุ่มผู้นี้นั้นทำเอานางประมาทไม่ได้ เขารู้ว่านางจะทำอะไร แล้วก็อ่านนางออกหมดตั้งแต่ต้น นั่นทำให้นางต้องระวังเขาให้มาก
ขณะนั่งอยู่โต๊ะริมประตูมองไปเห็นริ้วขบวนนักโทษที่ถูกขังมาในเกวียนใช้ไม้ทำเป็นกรงราวกับนักโทษอุกฉกรรจ์ สร้างความระอาใจให้กับจิวฉวายิ่งนัก
สตรีผู้นั้นเดิมนางก็พอมองออกว่าอยากเป็นฮูหยินใหญ่ แต่นางก็ยังถือว่าอยู่เงียบ ๆ ในจวน มีอวดอ้างเรื่องท่านโหวบ้าง แต่ไม่เคยระร
