จิวฮวาหลังจากมองดูขบวนเสร็จแล้วนางก็กลับมาที่จวน รู้สึกปวดที่ศีรษะเล็กน้อยแล้วภาพซ้อนต่าง ๆ เกิดขึ้นราวกับภาพฝัน
“ท่านโหว...” นางเห็นเขากำลังออกรบเข่นฆ่ากับบิดาของนาง แล้วก็องค์ชายหยวนอิง แล้วภาพต่าง ๆ ก็ตัดไป
‘เพราะอันใด เหตุใดข้าจึงเห็นภาพในตอนกลางวัน’
นางนอนลงที่เตียงคิดถึงภาพที่เห็นเมื่อครู่อย่างปลงไม่ตก หรือว่าจะมีสงครามเกิดขึ้นอีก ซึ่งนางไม่อยากให้เกิดขึ้นเลยแม้แต่น้อย
‘สงสารบิดาเหรอ...หึ...ข้าสงสารคนที่ไม่เกี่ยวข้องและไม่รู้อีโหน่อีเหน่ด้วยต่างหาก’
ความรู้สึกผูกพันกับบิดาหมดไปตั้งแต่พวกเขาลงความเห็นให้นางเป็นสตรีกาลกิณีทำให้บ้านเมืองพ่ายแพ้สงครามแล้ว
แต่ความคิดของนางก็สงบลงเมื่อจื่อฝูเอาชามาให้นางดื่มแก้กระหาย วันนี้เที่ยวเล่นจนพอใจสมควรได้พักผ่อนจึงหลับไป
บ่าวรับใช้เมื่อเห็นผู้เป็นนายหลับไปแล้วจึงไปจัดการงานในเรือน ที่นี่ไม่มีบ่าวคนอื่น มีแค่นางงานปัดกวาดเช็ดถูรวมทั้งซ
