บทที่6 ร้ายก็ยังรัก
1792 คำ
สีหราชประกาศิตแข็งกร้าวดังก้องไปทั่วห้อง และแทงหัวใจดวงน้อยของคนฟังหน้าสลดหม่นหมองเศร้าอยู่ข้างกาย แม้ว่าจะเตรียมใจรู้คำตอบอยู่แล้ว พอฟังจากปากเขา ด้านในเธอกลับบีบรัดแน่นหายใจไม่ออก เขาเป็นผู้ชายประเภทไร้หัวใจมากที่สุด
“คุณสิงห์ คุณไม่ได้ล้อคุณเชยชมเล่นใช่มั้ยคะ”
คำพูดต่อมาจากสีหราชทำให้คนฟังเจ็บปวดร้าวเกินทน ได้เป็นแค่แม่พันธุ์อุ้มท้อง ไม่ได้เป็นแม่ของลูก
“ใครว่าฉันพูดเล่น ฉันพูดจริง และที่ฉันเรียกเธอขึ้นมานวดเพียงแค่คำข้ออ้างเท่านั้น ความจริงฉันต้องการตกลง อยากจ้างเธอทำหน้าที่อุ้มท้องทายาทอธิฐ์โภคินสักหนึ่งคนเพื่อแลกกับเงินก้อนหนึ่ง แต่ไม่คิดว่าแม่จะขึ้นมาหาฉันก่อน”
สีหราชไหวไหล่ตอบหน้าตาย แม้ว่ามารดาไม่เห็นชอบด้วยอีกเรื่องหนึ่งเพราะเขาขัดใจท่านอยู่ดี มารดาเขาคัดค้านกับการจ้างเด็กกาฝากมาอุ้มท้องหลานเธอ
“ไม่ได้นะตาสิงห์! แม่ไม่ยอมให้หลานของแม่เกิดจากแม่ของลูกที่เป็นเด็กกาฝากนั่น”
เชยชมสะบัดหน้าพรืดหันหนีไม่ชอบใจ นึกอยากดึงใบหูลูกชายตาถั่วหันไปคว้าผู้หญิงไร้หัวนอนปลายเท้ามาอุ้มท้อง แต่สีหราชไม่สน เพราะเขาไม่ได้ทำอะไรผิด
“อันนี้เป็นข้อคิดเห็นเดียวของคุณแม่นะครับ ไม่ว่าอย่างไรผมก็ไม่เปลี่ยนใจเรื่องการแต่งงาน คุณแม่ก็รู้อยู่แก่ใจว่าพวกผู้หญิงอสรพิษด้วยกันทั้งหมด แม่ยังอยากให้ผมกลับไปเป็นสีหราชคนเก่าคนนั้นที่จมปลักกับนรกตกต่ำอีกเหรอครับ” น้ำเสียงสีหราชสั่นเครือ หวนนึกคิดอดีตที่ไม่น่าจดจำ และทำให้เขาเจ็บสาหัสเกือบปางตายกับเรื่องปมความรัก
“สิงห์ แม่ขอโทษ แม่ไม่ได้ตั้งใจ แม่รักลูก แม่อยากคัดกรองผู้หญิงคนดี ๆ ที่รักลูกจริง แม่ไม่อยากถูกซ้ำรอยเดิมกับพวกผู้หญิงหลอกลวงเห็นแก่เงิน แม่ทนเห็นตาสิงห์ปวดใจ ร้องไห้เก็บตัวอยู่คนเดียวอีกไม่ได้ เพราะอะไรตาสิงห์ก็ทราบแก่ใจดี”
ลลินดายืนดูสองแม่ลูกคุยกันเรื่องความเจ็บปวดความหลังของเขา ซึ่งคนฟังอยู่เงียบ ๆ จับใจความสำคัญไม่ออก และเธอรู้ตอนนี้ว่าเขามีปมอดีตบางอย่างฝังลึกที่ไม่ต้องการให้คนนอกอย่างเธอรู้ เพราะมันไม่มีประโยชน์สำหรับเขาแล้ว
“ผมรู้ครับคุณแม่ และคุณแม่อย่าบังคับผมอีก ผมก็หวังว่าถ้าลูกของผมเกิดมา คุณแม่อย่าบังคับแกเหมือนกับผมเลยนะครับ ผมขอร้องแค่ครั้งนี้ครั้งเดียว”
คำเว้าวอนขอร้องจากสีหราช เชยชมเลือกที่จะนิ่งเงียบ ทบทวนความต้องการของลูกชายแม้ว่าขัดใจเธอก็ตาม
“ได้! แม่จะไม่ก้าวก่ายเข้าไปยุ่งกับเรื่องส่วนตัวของลูก ขอแค่มีหลานให้แม่อุ้มก็พอ ส่วนแม่ของหลานนั่น แม่จะเคารพในการตัดสินใจของลูกแล้วกัน ตาสิงห์”
สาเหตุที่เชยชมบ่งบอกว่าไม่ชอบหน้าเด็กกาฝากของลูกชายเธอ อคติในใจเพราะหน้าตาลลินดายิ่งโตมากลับหน้าคล้ายอดีตคนรักเก่าของสีหราช เธอรังเกียจ สะอิดสะเอียดเกินกว่าเอ่ยเรียกชื่อผู้หญิงหลอกหลวงสีหราชให้หลงรักแล้วจากไปเพียงเพราะเงิน
คนเป็นแม่กลัวใจว่าประวัติศาสตร์จะซ้ำรอย ตอนนั้นจำฝังใจว่าสีหราชรักผู้หญิงคนนั้นมาก พอถูกทิ้งซึมเศร้า เก็บตัวเงียบ ต่อมาเขาไร้หัวใจ ปิดสวิตซ์หัวใจไม่ยอมรับรักใครทั้งชีวิตนี้
“นิ่งแบบนี้หมายความว่ายังไง หนูลี่”
ลลินดาชะงักเล็กน้อย เมื่อรับรู้ไออุ่นจากแผ่นอกของชายหนุ่ม สีหราชจ้องมองเข้าไปในแววตาใสซื่อของหญิงสาวราวกับค้นหาคำตอบในใจ หลังมารดายอมแพ้ต่อการจับคู่เขาเพื่อแต่งงานเฮงซวยสำหรับตัวเอง กลัวว่าลูกชายตรอมตรมทุกข์ใจกับการแต่งงานที่ทั้งสองคนไม่เคยรักกัน
“เอ่อ ถึงคิวของลิลลี่จะออกความคิดเห็นได้หรือยังคะ”
ลลินดาขออนุญาตถามก่อน เขาโอบแขนรอบเอวเธอขึ้นมาซ้อนนั่งบนตักแกร่ง หลังจากสีหราชทรุดตัวลงนั่งแล้วหยิบเอกสารร่างเนื้อหาข้อความสำคัญคร่าว ๆ และหัวข้อสัญญาว่าจ้างเหมือนน้ำกรดกำลังกัดเซาะกร่อนหัวใจที่รวดร้าวของเธอ
“ฉันไม่ห้ามให้หนูลี่เงียบปากไว้เสียหน่อย” เขายอกย้อนถามเธอกลับ
สีหราชรู้ว่าการจ้างอุ้มบุญเป็นสิ่งที่ไม่ยอมรับในสังคม ด้วยความที่เขาไม่ใช่คนดีอะไรมากมาย สังคมหล่อหลอมให้ตกสถานการณ์จำเป็นเพื่อผลประโยชน์ของบริษัทตัวเอง แต่เขาถูกครอบครัวกดดันบีบบังคับการมีทายาท จำเป็นต้องทำเพื่อตอบแทนผู้มีพระคุณ เชื่อว่าคนตรงหน้าจะไม่ปากจัด ปกปิดความลับไว้ดีที่สุด
ลลินดาเป็นหญิงสาวค่อนข้างหัวอ่อน เชื่อฟังผู้ปกครองอย่างเขาทุกเรื่อง โลกส่วนตัวสูง กลับมาจากมหาวิทยาลัยก็กลับมาหมกตัวอยู่ในห้องพักของตน ไม่ค่อยคบกับเพื่อน ไม่ใช่ผู้หญิงพูดจาเรื่อยเปื่อย และเป็นข้อดีอีกหนึ่งข้อทำให้เขาตัดสินใจเลือกเธอ
“คุณสิงห์พูดกับคุณเชยชมแค่ประชดท่านใช่มั้ยคะ ลิลลี่ไม่ขอรับข้อเสนอของคุณสิงห์นะคะ ลิลลี่ได้ยินหมดแล้ว”
ลลินดาตอบให้กับคนเห็นแก่ตัว หญิงสาวน้ำตาคลอก้มหน้างุด เธอเพิ่งรู้ความจริงว่าเขาต้องการว่าจ้างแลกกับเงินก้อนโตและเตือนสติว่าห้ามรักเขา
“ถ้าหากเธอไม่ยินยอมรับข้อเสนอของฉัน ฉันก็ไม่ฝืนบังคับจิตใจของเธอนะหนูลี่ ฉันเชื่อว่ามีผู้หญิงหลายคนคงเข้ามาต่อคิวให้ฉันพิจารณาคุณสมบัติเหมาะสมกับการเป็นแม่พันธุ์อุ้มท้องทายาทอธิฐ์โภคิน และเธอก็รู้ว่าฉันไม่มีหัวใจรักใคร เธอแตกต่างกับผู้หญิงคนอื่น หนูลี่รักฉันในฐานะผู้ปกครอง จริงไหมหนูลี่ของฉัน”
สีหราชหรี่ตาจ้องมองเข้าข้างในส่วนลึกของแววตาเธอ เขาวูบไหวเล็กน้อยกับแววตาคู่หวานมีร่องรอยคราบน้ำตา ค่อยยกมือไกล่เกลี่ยเช็ดน้ำตาเธอออก ใจจริงไม่อยากบังคับฝืนใจใคร
ลลินดาเป็นคนเก็บความรู้สึกเก่ง พูดน้อย ไม่เรื่องมาก เหมือนคนที่อ่านง่ายแต่กลับกันเข้าใจยากมากที่สุด เอาเป็นว่าตอนนี้เขาอ่านใจเธอไม่ออกว่าคิดอย่างไรกัน
“....”
เมื่อพอเห็นว่าคนอยู่ในอ้อมแขนแกร่งอึกอักใจ สีหราชทำทีท่าจะผลักไสร่างอรชรลุกจากบนตักเขา บอกเชิงว่าต่อให้ลลินดาปฏิเสธข้อเสนอว่าจ้างใหม่ หลังจากที่คลอดทายาทเขาแล้วนั้น เขายังมีปัญญาหาผู้หญิงคนใหม่รับข้อเสนอคนไร้หัวใจได้เช่นเดียวกัน
คนอย่างเขาย่อมหาผู้หญิงคนไหนก็ได้ ไม่จำเป็นต้องง้อเด็กกำพร้าอย่างเธอ
“ถ้าเธอลำบากใจ ยอมรับข้อเสนอของฉันไม่ได้ หลังสิ้นสุดสัญญาการเลี้ยงดู หนูลี่ก็เก็บข้าวของใส่กระเป๋าเตรียมตัวย้ายออกจากบ้านฉันได้เลย แบบนี้ดีไหม”
เขาพูดเหมือนประชดหญิงสาวในอ้อมแขน ทั้งที่ความจริงในใจตะโกนร่ำร้องว่าเธอต้องอยู่ที่นี่กับเขาในฐานะเครื่องมือผลิตลูก
“คุณสิงห์!”
ลลินดาร้องทักท้วงติงเสียงดังลั่น “ลิลลี่ไม่ใช่ผู้หญิงประเภทจะขายลูกกินเพื่อแลกกับความสุขสบายหรอกนะคะ คิดได้ยังไง คุณสิงห์คุณมันเลว!”
“หนูลี่จะด่าอะไรก็ช่าง ฉันไม่สนใจ ถ้าเธอไม่ต้องการก็ออกไป ฉันไม่ได้ขู่ ฉันเอาจริง”
“คุณสิงห์”
หัวใจของลลินดาสั่นกระตุกวูบ เมื่อเห็นคนที่เธอรักฝ่ายเดียวมองเธอด้วยสายตาหยามหยัน ทั้งชิงชัง หญิงสาวสมองอื้อไปหมด แข็งทื่อนิ่งอยู่กับที่ ทำใจยอมรับไม่ได้กับข้อเสนอว่าจ้างอุ้มบุญของคนเห็นแก่ตัว แต่ถึงสีหราชจะร้ายกาจอย่างไร เธอก็ยังรักและเทิดทูนเขาเกินกว่าจะถอนใจจากเขา
ใครจะว่าเธอโง่ก็ได้ แต่ถ้าเธอแกล้งโง่เพื่ออยู่ใกล้ชิด ทำดีให้เขาครั้งสุดท้ายในฐานะอะไรก็ได้ ลลินดายอมทุกอย่างหวังเปลี่ยนใจสีหราชหันมาเห็นค่าเธอบ้าง
ถ้าหากว่าการจ้างผลิตทายาทให้เขาโดยใช้ช่วงระยะเวลาสั้น ๆ เพื่อจะอยู่ใกล้ชิดกับคนที่เธอรัก แม้จะต้องเสียสละยกลูกให้กับเขาดูแล การที่ตื่นมาในอ้อมกอดของเขาในทุก ๆ คืน ถือว่าเป็นความฝันอันสูงสุดของเธอแล้ว ลิลลี่
ลลินดาสูดลมหายใจเข้าปอดลึก ๆ รวบรวมความกล้าก่อนเอ่ยปากบอก ควบคุมเสียงไม่ให้สั่น หันหน้าไปมองราชสีห์ผู้ยิ่งใหญ่ของเขา
เธอตัดสินใจแน่วแน่ว่าจะยอมพยายามไขว้คว้าหาความรักสักครั้ง แต่ถ้าผลออกมากลับเป็นศูนย์ เธอจะไม่เสียใจ เพราะเธอทำทุกอย่างเพื่อเขาทุกอย่างแล้ว
“หรือว่าหนูลี่จะเปลี่ยนใจ”
สีหราชมองคนตรงหน้าที่ยืนสั่น ก่อนทวนถามให้อีกรอบ เขากอดอกรอฟังคำตอบตัดสินใจครั้งสุดท้ายจากปากเธอ
“ลิลลี่ยอมทำตามความต้องการของคุณสิงห์ทุกอย่าง เผื่อว่าลิลลี่จะได้ตอบแทนบุญคุณที่คุณสิงห์เลี้ยงดูจนเรียนจบนะคะ”
“หนูลี่แน่ใจว่าจะทำแบบนี้ กฎห้ามผู้หญิงของฉันคือห้ามหลงรักเจ้าของสัญญาการว่าจ้าง ห้ามไปอ่อยผู้ชายคนไหนและที่สำคัญเธอต้องบริสุทธิ์ ซึ่งข้อนี้ฉันพิสูจน์แล้วว่าเธอไม่เคยคบใครจริง ๆ”
น้ำเสียงเรียบเย็นแต่ทรงอิทธิจนหญิงสาวตัวสั่นเทา หัวใจเต้นระส่ำไม่เป็นจังหวะ เพียงเขาขยับเข้าใกล้ กลิ่นน้ำหอมอ่อนจากตัวทำให้เธอเผลอสูดดมมัน ปลายนิ้วแกร่งเชยคางขึ้นมาสบสายตาดุดันเขาโดยตรง และพูดแกมคำสั่งต่ออีกว่า
“เธอเหมาะสมกับการผลิตทายาทให้ฉัน เธอไม่มีสิทธิ์ใด ๆ แม้แต่ชื่อแม่ของแกในใบเกิด จำเอาไว้อย่างดี หนูลี่”
“ค่ะคุณสิงห์ ลิลลี่จะจำเอาไว้ขึ้นใจว่าคนอย่างคุณไร้หัวใจ”
ลลินดาพยักหน้าหงึก ๆ ทั้งที่ข้างในเหมือนทำนบแตกพังทลายแหลกสลายไม่รู้กี่พันครั้ง เธออยากเป็นผู้หญิงโง่อยู่ข้างกายเขา ไม่ว่าฐานะนั่นเป็นแค่เครื่องมือผลิตลูกของนักธุรกิจหนุ่มก็ตาม แต่เธอไม่มีทางเลือกอื่น
ความรักของเธอคงส่งไปไม่ถึงสีหราชจริง ๆ
- ผู้เขียน
