บทที่7 เครื่องมือผลิตลูก
1800 คำ
“ถอดเสื้อผ้าออกสิหนูลี่ ในเมื่อเธอยินยอมรับข้อเสนอของฉันแล้วว่าจะเป็นคนอุ้มท้องลูกของฉัน” น้ำเสียงเข้มสั่งเธอต่ออย่างเอาแต่ใจ เขาไม่มีเวลาอะไรมาก หลับหูหลับตาทำไปให้สิ้นเรื่องก็พอ
“คุณสิงห์!”
แม้ตกใจกับความใจร้อนของเขาชนิดที่ว่าไม่รอให้ลลินดาตั้งตัวได้จริง ๆ แต่เธอก็ขัดแย้งกับเขาว่ามันเร็วเกินไป
“ทำไม คิดจะเล่นตัวเพื่อเพิ่มค่าตัวอีกเหรอ” คำพูดเหยียดหยันจากคนไร้หัวใจเหมือนมีดเล็ก ๆ แทงเข้าสู่หัวใจของหญิงสาวจนปวดร้าว
“ไม่ใช่อย่างนั้นนะคะ แต่ว่าตอนนี้มัน...”
ลลินดาหวาดกลัวกับสายตาคมเข้มของสีหราช ไม่ทันที่เธอจะหาคำพูดอธิบายกลับถูกเขาขัดแย้งสวนขึ้นมา
“หนึ่งแสนแลกกับอิสระที่จะหายไปเก้าเดือนนับต่อจากนี้ หรือว่าเธอไม่พอใจเรียกร้องเงินค่าตัวเพิ่มก็ได้ ฉันจ่ายให้เธอไม่อั้น”
“....”
“ห้าแสน ฉันเพิ่มให้ห้าแสนแลกกับการที่สิทธิ์ขาดของลูกที่จะเกิดขึ้นในอนาคต แกต้องอยู่กับฉันเพียงคนเดียว”
เมื่ออีกฝ่ายไม่ได้พูดอะไรออกมา สีหราชโน้มน้าวใจเธอต่อเหมือนสิ่งที่เขาจะซื้อเป็นแค่สิ่งของที่หาซื้อได้แบบสามารถต่อรองราคากัน ซึ่งเธออ้าปากค้างกับธาตุแท้ของเขาเริ่มคายออกมาให้เห็นทีละนิด
“ลิลลี่ไม่ใช่คนเห็นแก่เงินมากมายขนาดนั้นนะคะ ที่ลิลลี่ยินยอมตกลงรับข้อเสนอของคุณสิงห์ ก็เพราะไม่อยากให้คุณสิงห์ไปหาผู้หญิงคนอื่นมาอุ้มท้อง มันผิดด้วยเหรอคะที่...”
ลลินดาแทบกลืนคำพูดต่อมาลงคอเกือบไม่ทัน ชายหนุ่มจับจ้องผิดเธอด้วยหรี่ตามองแล้วจึงพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย
“ที่อะไร เธอยังมีอะไรปิดบังฉันหรือเปล่า หนูลี่”
“ลิลลี่เพลียมากแล้ว ลิลลี่ขอตัวเข้าไปนอนก่อนนะคะ ส่วนเรื่องนั้น เอาไว้ลิลลี่พร้อม ลิลลี่จะมาหาคุณสิงห์เองนะคะ”
ลลินดาตอบปัดบ่ายเบี่ยงราวกับเป็นเรื่องไม่ค่อยน่าสนใจ พยายามหมุนตัวเดินหลีกเลี่ยงจากผู้ชายหน้าเนื้อใจเสือ อันตรายมากที่สุด แต่ชายหนุ่มคว้าจับข้อมือเล็กยื้อรั้งไว้ก่อน
“ฉันเข้าใจว่ามันเป็นครั้งแรกของเธอ ฉันให้เวลาเธอเตรียมตัวการอุ้มท้องลูกของฉัน แต่ก่อนที่จะปล่อยเธอไปพักผ่อน เธอมานวดหลังให้ฉัน แล้วฉันจะไม่ทำอะไรเธอมากกว่านั้น”
ชายหนุ่มให้สัญญากับหญิงสาว ลลินดาพยักหน้าหงึก ๆ คงไม่มีอะไรเกิดขึ้น เธอเชื่อใจเขา ต่างคนต่างรู้จักกันและกันดี
สีหราชใจร้อนมากเกิน โดยไม่ให้เวลาลลินดาเตรียมอกเตรียมใจกับการเป็นผู้หญิงลับของเขา ถ้าหากเป็นผู้หญิงอื่นคงต้องการอ่อยหรือยั่วยวน อยากเป็นภรรยาและแม่ของลูกมากกว่าอุ้มลูกของเขาชั่วคราว
แต่ว่านี่คือลลินดา หญิงสาวหัวอ่อน เธอไม่ทะเยอทะยานคิดอยากเป็นคุณนายบ้านอธิฐ์โภคิน และนั่นทำให้เขาเลือกคุณสมบัติการเป็นแม่อุ้มบุญ
“ก่อนจะไปนวดให้ฉันในห้องนอน หนูลี่ต้องเซ็นชื่อยินยอมเป็นหลักฐาน พอเมื่อถึงเวลานั้น หนูลี่จะไม่อิดออดกอดขาอ้อนวอนอยากอยู่กับฉัน ฉันไม่ชอบคนใจโลเล และเกลียดคนทรยศหักหลัง” คำพูดของสีหราชบอกแฝงด้วยความเรียบเย็น ลลินดาเก็บกดน้ำตาไว้ข้างในหัวใจด้านซ้าย
มือเธอสั่นเทาระหว่างจับปากกาจะลงมือเซ็นชื่อบนใบสัญญาการว่าจ้าง ถ้าหากคนถูกจ้างทำผิดสัญญาข้อใดข้อหนึ่งต้องชดเชยเงินค่าจ้างเป็นสามเท่าตัว และเธอก็จนปัญญาหาเงินมากมาย จำใจยอมรับข้อเสนอแสนเจ็บปวดอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้เพื่อแลกกับการอยู่กับเขายื้อเวลาต่อไป
“เสร็จแล้วค่ะ มีแค่นี้ใช่มั้ยคะที่ลิลลี่ต้องเซ็น”
เมื่อได้รับคำตอบส่งเสียงร้องครางต่ำในลำคอของฝ่ายตรงข้าม หญิงสาววางปากกาในมือลง สีหราชกระตุกยกยิ้มขึ้นและกวาดสายตาอ่านข้อความแบบร่างสัญญาเขียนขึ้นมาคร่าว ๆ ก่อนเขาจะส่งให้เลขาพิมพ์เอกสารสัญญาว่าจ้างผลิตทายาทของชายหนุ่มพรุ่งนี้ ก็จะกลายเป็นเอกสารฉบับสมบูรณ์
“อืม และห้ามบอกเรื่องนี้ให้ใครรู้เด็ดขาด ยกเว้นแม่ฉันที่น่าจะรู้อยู่แล้ว”
สีหราชหนักใจกับมารดาข้อนี้ แต่ให้ทำอย่างไรเมื่อเชยชมเจ้ากี้เจ้าการบังคับเลือกคู่ครองกับเขามากเกิน หวังว่าบิดาคงจะไม่รู้เรื่องนี้จากปากมารดา
“ค่ะ”
“ตอนนี้หนูลี่ก็สอบเสร็จ หนูลี่จะรับปริญญาตอนไหน ฉันในฐานะผู้ปกครองจะได้ไปถ่ายรูปด้วย”
หลังเก็บเอกสารว่าจ้างสำคัญไว้กับตัวเองในสถานที่เก็บงานมิดชิด เขาร้องถามเด็กอุปการะที่ว่าจ้างทำงานนี้ต่อ
“ไม่เกินหนึ่งปีค่ะ ถ้าวันไหนลิลลี่รับปริญญาจบ คุณสิงห์ต้องมาถ่ายรูปให้ได้ในวันนั้นนะคะ”
ไม่ใช่คำเว้าวอนขอร้องของลลินดา แต่เป็นคำตอบจากเธอ เธอไม่สามารถรู้ว่าอนาคตเกิดอะไรขึ้น เขาอาจไม่ไปร่วมงานวันนั้นก็ได้
เขาไม่ไป เธอก็ไม่มีสิทธิ์ว่าอะไรอยู่แล้ว
“อืม ไปนวดให้ฉันได้แล้ว นั่งทำงานเหนื่อย ๆ มาทั้งวันแล้ว”
ว่าจบร่างสูงใหญ่หยัดตัวลุกขึ้นจากเก้าอี้ทำงานแล้วเดินตรงเข้าสู่ประตูห้องเชื่อมติดกับห้องนอนนำหน้าร่างเล็กที่นั่งก้มหน้า ร้องไห้เงียบในใจ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ลลินดาต้องนวดหลังให้ท่านประธานเอาแต่ใจ
เป็นอย่างนี้ทุกครั้งถูกเขาเรียกขึ้นมาช่วยจัดแจงเอกสารและนวดหลัง นวดคอบ่าไหล่กว้าง เขาชมเธอที่นวดได้ดีขึ้น นับวันเรียกเธอขึ้นไปรับใช้ข้างบนห้องบ่อย จนเชยชมเอือมระอาใจกับลูกชายมัวแต่ขลุกอยู่กับเด็กอุปการะตัวเอง
ลลินดาถอนหายใจออกมาอย่างเงียบ ๆ เธอยอมทำตามคำสั่งเจ้าของบงการชีวิตท่านประธานร้ายอย่างไม่อิดออด ร่างเพรียวระหงแต่งตัวด้วยชุดนอนเดินทอดน่องเข้าไปข้างในห้องนอนของเจ้าของพื้นที่หวงแหนความเป็นส่วนตัวหนัก
“มัวทำอะไร ชักช้า ขึ้นมาทำหน้าที่ได้แล้ว”
ร่างเปลือยเปล่าท่อนบนเต็มเปี่ยมไปด้วยบุรุษเพศ กล้ามเนื้อเป็นมัด ขณะเขาขึ้นนอนคว่ำทอดกายรอหมอนวดตัวประจำของตน เธอแอบกลืนน้ำลายลงคอกับแผ่นหลังแกร่ง ลลินดาหน้าแดงก่ำร้อนผ่าว ระงับการเต้นผิดจังหวะของหัวใจที่เต้นแรงรัวเป็นชุด
ห้ามคิดอะไรเกินเลยกับคุณสิงห์เด็ดขาด ลิลลี่ ถ้าคุณสิงห์รู้ คุณสิงห์คงไม่ชอบใจแน่ ทำหน้าที่ของเธอดีกว่า
“มายืนซื่อบื้ออะไร ขึ้นมานวดหลังให้ฉัน โอ๊ย เจ็บตรงนี้ชะมัด”
สีหราชออกคำสั่ง เขาใช้กำปั้นทุบเบา ๆ ตรงคอและบ่าไหล่กว้างที่น่าจะเส้นตึงยาวถึงเส้นประสาทกลางหลัง เพราะช่วงอาทิตย์ที่แล้ว เขาหักโหมทำงานหนักแทบไม่มีเวลาพักผ่อน มีเวลานอนหนึ่งชั่วโมงเต็มก็ดีพอมากเท่าไหร่แล้ว
เพียงมือเล็กจับนวดเส้นตึงข้างในอย่างออกแรงแผ่วเบากลัวคนที่เธอรักเจ็บ สีหราชร้องครางต่ำด้วยความเจ็บปวดเล็กน้อย ยอมรับว่าลลินดานวดเก่งมาก พอตื่นขึ้นมาตอนเช้าความเจ็บปวดค่อยหายไปเป็นปลิดทิ้ง
และนั่นเขาชอบเรียกเธอขึ้นมาบริการนวดเป็นประจำ ไม่มีอะไรเกินเลยมากกว่านั้น เพราะเขาเห็นเธอแค่หลานสาวเพื่อนสนิท เห็นมาตั้งแต่เด็กมัธยมปลายถักผมเปียก็เลยเอ็นดู
อย่าหวังว่าเขาจะรักเธอเลย เพราะเธอหน้าตาคล้ายอดีตคนรักที่ทำให้เขาเจ็บจนปิดตายด้าน เขารักใครไม่ได้อีกเด็ดขาด!
สองชั่วโมงต่อมาที่คนชอบออกคำสั่งบงการชีวิตของคนอื่นรับบริการนวดจากลลินดาจนผล็อยหลับไป หญิงสาวปล่อยให้เขาพักผ่อนตามอัธยาศัย ก่อนเอาตัวถอยออกจากห้องนอน เพียงลลินดาก้าวขาเดินลงจากบันไดชั้นสองของบ้าน สายตาคู่สวยพบเจอกับเชยชม มารดาของสีหราช
“คุณเชยชมยังไม่นอนอีกเหรอคะ”
เชยชมใช้สายตาเหยียดหยันสำรวจเนื้อตัวแต่งตัวด้วยชุดนอนลายลูกไม้สีฟ้าพาสเทลที่สีหราชซื้อให้เป็นของขวัญวันเกิดลลินดาเมื่อปีที่แล้ว สายตาสะดุดสร้อยเพชรจี้เล็กประดับอยู่ลำคอขาวเนียน ไม่รู้ทำไมจากเด็กที่เคยเอ็นดูกลับทำตัวเหมือนอยากเป็นผู้หญิงบนเตียงของลูกชายเธอ
“ที่ตาสิงห์เขาทำแบบนั้นไม่ใช่เพราะพิศวาสในตัวเด็กอุปการะตัวเองหรอก เขาทำเพื่อประชดแม่อย่างฉันต่างหาก เขาเคยถูกผู้หญิงเห็นแก่เงินหลอกก็เลยไม่อยากเปิดใจรักใคร เธอก็เป็นได้แค่เครื่องมือผลิตทายาทให้ลูกของตาสิงห์เท่านั้น อย่าคิดเป็นอย่างอื่น”
“ลิลลี่ทำอะไรผิดเหรอคะ คุณเชยชมถึงไม่ชอบลิลลี่”
เป็นคำถามที่ลลินดาอยากรู้คำตอบมานาน หญิงสาวรับรู้จากสายตารังเกียจ มองเธอเหมือนไม่ชอบหน้าโดยไร้สาเหตุ
“ความจริงฉันก็ไม่ได้เกลียดเธอหรอกนะลลินดา แต่ฉันไม่ไว้ใจเธอ กลัวว่าเด็กอุปการะจะไม่หวังสูงคิดหาทางหลอกลวงเอาเงินจากผู้ปกครองตัวเองเหมือนกับ...”
“เหมือนกับอะไรครับคุณแม่”
เจ้าของเสียงทุ้มแค่นบอกเชิงข่มขู่มารดากำลังเปิดโปงเรื่องอดีตให้คนนอกอย่างลลินดาฟัง
“ตาสิงห์!”
“คุณแม่อย่ามาหาเรื่องหนูลี่แค่เพราะคุณแม่ไม่ชอบเธอหรอกนะครับ เพราะถึงอย่างไรเธอก็ไม่ได้ทำอะไรผิด หรือทำให้คุณแม่โกรธเคือง”
สีหราชนอนไม่หลับกับรสสัมผัสกลิ่นหอมหวานจากเนื้อตัวนุ่มนิ่มจากหญิงสาว ทว่าเจอมารดาอบรมสั่งสอนเด็กอุปการะเขา จะบอกเรื่องในอดีตที่เขาไม่อยากจดจำ
“แม่ก็แค่สั่งสอนเด็กในบ้านเล็ก ๆ น้อย ๆ เอง” พูดไม่ทันจบ ลูกชายเอ่ยขัดมารดาเสียก่อน
“เรื่องส่วนตัวของผม คุณแม่อย่ามาก้าวก่ายเลยดีกว่าครับ หนูลี่ขึ้นไปทำหน้าที่ได้แล้ว ฉันเปลี่ยนใจว่าจะทำให้คุณแม่สมความปรารถนา รออีกเก้าเดือน คุณแม่ได้อุ้มหลานสมใจอยากแน่ครับ”
“คุณสิงห์” ลลิลดาบอกเชิงว่าไม่พร้อม แต่จู่ ๆ ชายหนุ่มช้อนร่างอรชรเข้าสู่วงแขนแกร่งขึ้นไปข้างบนห้องที่เพิ่งออกมาไม่ถึงนาที
เครื่องมือผลิตลูกจากปากเขากระแทกหัวใจเธอรุนแรง ลลินดาเก็บซ่อนความเจ็บปวดลึกสุดใจ
- ผู้เขียน
