“ทอยเอาลูกนั้น แล้วก็ลูกนี้ด้วย” เนเน่ยืนใต้ต้นมะม่วงชี้นิ้วบอกชายหนุ่มเก็บผลไม้ลูกโตตามที่เธอต้องการ ดวงตากลมวาววับมองดูด้วยความชื่นชอบนึกเปรี้ยวปากอยากลิ้มลองรสชาติของมันโดยเร็ว สายตาคู่สวยฉายชัดความสุขออกมาให้ได้เห็น ทำเอาทอยเผลอยิ้มตาม
“อยากกินอย่างอื่นด้วยมั้ยครับ ท้ายสวนมีกระท้อนลูกใหญ่”
“กินค่า~ รีบพาไปเร็ว” ตะกร้าหวายมีหูหิ้วใบใหญ่วางอยู่ไม่ไกลอัดแน่นไปด้วยผลไม้สดหลายชนิด แต่นั่นก็ยังไม่ทำให้คนตัวเล็กพอใจ รีบก้าวเท้าเดินตามทอยไปยังท้ายสวนกว่าจะถึง ทำเอาเนเน่เหงื่อซึมตามกรอบหน้า มือบางยกขึ้นปาดทิ้งอย่างลวกๆอีกทั้งเวลานี้ร่างกายของเธอยังมีอาการแปลกๆ
“ไหวมั้ยครับ” เสียงทุ้มเอ่ยถาม สายตาคมกริบจ้องมองใบหน้าสวยซีดเผือดเปลี่ยนไปจากเดิมมาก หรือเป็นเพราะเขาพาเธอเดินมาไกลเกินไป
“ยังไหว...นี่ต้นกระท้อนหรอทอย” เนเน่ตั้งคำถามให้ทอยเป็นฝ่ายตอบเบี่ยงเบนความสนใจ แต่นั่นก็ไม่สามารถรอดพ้นสายตาเข
