"แต่ตอนนี้เพียงฝันกำลังจะเป็นแม่เลี้ยงของที่นี่ ใครหน้าไหนก็ไม่มีสิทธ์มาจิกหัวเรียกเมียพ่อเลี้ยงรามสูรทั้งนั้น"
"พี่รามใจเย็นๆ ก่อนนะคะ พี่เพลินพูดถูก ปกติแม่ก็พูดมึงกูกับฝันอย่างนี้อยู่แล้ว"
"แต่พี่ไม่ชอบให้ใครมาพูดไม่เพราะกับเมียพี่"
"ถ้าคุณรามไม่ชอบ ต่อไปนี้แม่ไม่พูดแล้วก็ได้ เมื่อกี้แม่ขอโทษนะลูก" ศรีไพรเปลี่ยนสีไวชนิดที่กิ้งก่ายังต้องอาย
กระนั้นรามสูรก็ยังไม่หน้าตึง
"หายหงุดหงิดเถอะนะคะ วันนี้เป็นวันมงคลของเรานะ พี่รามอย่าลืมสิ"
"ก็ได้"
"ดีมาก ต้องอย่างนี้สิคุณสามี" เพียงฝันกระซิบบอกอย่างอายๆ เพราะยังไม่ชินกับคำว่าสามี รามสูรเห็นแบบนี้ก็ยิ้มออก
"แล้วนี่พวกคุณเป็นญาติโกโหติกาฝ่ายไหนของลูกสาวฉันถึงได้มานั่งตรงนี้"
"พวกเราเป็นพ่อแม่บุญธรรมของน้องฝันค่ะ แต่ไม่ต้องห่วงนะคะในเมื่อแม่ตัวจริงอย่างคุณมาแล้ว พวกเราก็พร้อมจะหลีกทางให้"
"งั้นก็รีบๆ ลุกไปสักทีสิยะ"
"พูดดีๆ ก็
