บทที่ 6
695 คำ
เพียงฝัน ดาราแอ๊บใสใจแตกมีลูกแฝดตั้งแต่ 18 หลอกลวงคนดูทั้งประเทศ
เป็นการพาดหัวข่าวที่รุนแรงมาก หลักฐานก็คือคลิปที่มีคนแอบถ่ายเธอตอนที่คุยกับคุณหมอเรื่องอาการของลูกสาวลูกชาย คำว่าแม่ที่ออกจากปากเธอเสียงดังฟังชัด
"คนแชร์เป็นหมื่นเลยเหรอ" ส่วนคอมเมนต์ก็ออกไปในทิศทางเดียวกันนั่นก็คือเธอเป็นดาราแอ๊บใสใจแตกลวงโลก
"แล้วผู้ใหญ่ในช่องว่ายังไงบ้างคะ"
"ก็ไม่โอเคน่ะสิ โทรมาด่าพี่ซะยับเลย เจ้าสัวธนาโกรธมาก เพราะข่าวแกไปกลบข่าวลูกสาวท่านซะมิด แล้วตอนนี้..."
"ตอนนี้อะไรคะ"
"เจ้าสัวสั่งปลดแกออกจากการเป็นนักแสดงในสังกัดแล้ว"
เพียงฝันถึงกับเข่าอ่อน ดีดี้ต้องรีบเข้ามาประคอง
"ฝันควรทำยังไงดี"
"...โพสต์ขอโทษแล้วก็ออกจากวงการไปอย่างเงียบๆ"
"พี่ดีดี้..." เพียงฝันน้ำตาคลอ
"จะออกไปเป็นนักแสดงอิสระก็คงไม่มีใครจ้างอยู่ดี ฉาวขนาดนี้ แกควรออกไปทำมากินอย่างอื่นดีกว่า...พี่ขอโทษด้วยนะที่ส่งแกไปไม่ถึงฝั่งฝัน"
"พี่ดีดี้ไม่ต้องขอโทษ ฝันไม่ได้เรื่องเอง เล่นกี่เรื่องๆ ก็ไม่ดังสักที ขอบคุณมากนะคะสำหรับทุกอย่างที่ผ่านมา"
"อืม พี่ก็ขอให้ฝันโชคดีนะ"
เพียงฝันกอดลาผู้จัดการคู่ทุกข์คู่ยากทั้งน้ำตา พี่ดีดี้ดีกับเธอมาก เป็นคนเดียวที่ให้โอกาส เสียดายที่เธอมาไกลได้แค่นี้
ตกเย็นระหว่างเดินกลับบ้านหลังลงจากแท็กซี่ เด็กชายโปรดยิ้มร่าที่ได้ออกจากโรงพยาบาล แถมแม่ยังพาเขาไปกินก๋วยเตี๋ยวแล้วก็ซื้อรถของเล่นให้ด้วย
"จุนแม่ฮับ"
เพียะ!
"โอ้ย! ปี้ปันปากโปดทำไมเนี่ย โปดเจ็บนะ!"
"อยู่ข้างนอกต้องเรียกพี่ฝัน ลืมไปแล้วเหรอ" หันซ้ายหันขวาดูว่ามีใครจะได้ยินบ้างไหม แต่พอเห็นว่าไม่มีใคร แม่หนูน้อยก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก
"อุ้ย! จริงด้วย โปดลืมเยย อยู่ข้างนอกเลาต้องเยียกจุนแม่ว่าปี้เปียงฝัน คิกๆๆ"
"น้องโง่เอ้ย!"
"งื้อ~ โปดมะโง่น้า จุนแม่ปี้ปันว่าโปด"
"พอๆ ไม่ต้องทะเลาะกันแล้วค่ะ น้องปราณไม่ด่าน้องนะคะ ต่อไปนี้เวลาอยู่ข้างนอก ถ้าหนูกับน้องอยากเรียกคุณแม่ว่าคุณแม่ก็เรียกได้แล้วค่ะ เพราะต่อไปแม่จะเลิกเป็นดาราแล้ว"
"ทำไมล่ะคะ คุณแม่ชอบอยู่ในทีวีนี่นา"
"โปดก็ช๊อบชอบให้จุนแม่อยู่ในทีวี จุนแม่อยู่ในทีวีแล้วซ้วยสวย"
"พอดีคุณแม่หมดสัญญากับช่องนะค่ะ แล้วก็อยากมีเวลาให้ลูกเยอะๆ ด้วย โปรดกับปราณอยากให้คุณแม่ไปรับไปส่งที่โรงเรียนทุกวันไม่ใช่เหรอ" ตอนนี้สองแฝดเข้าอนุบาลหนึ่งกันแล้ว
"จริงเหรอคะ"
"จริงสิคะ คุณแม่จะโกหกพวกหนูทำไม"
"เย่ๆๆๆ ต่อไปก็จะไม่มีใครมาว่าเลาว่าเป็นเด็กไม่มีแม่แล้วเนอะปี้ปัน"
"อื้อ"
กึก!
ได้ยินแบบนี้ เพียงฝันก็รู้สึกเจ็บปวดหัวใจเป็นอย่างมาก กำลังจะย่อตัวรั้งเด็กๆ เข้ามากอด ตาก็ไปสะดุดกับชายชุดดำหลายคนที่ยืนจับกลุ่มกันอยู่หน้าบ้านเธอ
"พวกคุณมาหาใครคะ"
"อีศรีไพรอยู่หรือเปล่า"
"ไม่อยู่ค่ะ"
"มึงคงเป็นลูกสาวอีศรีไพรที่เป็นดาราสินะ" พวกมันเลียริมฝีปากมองเพียงฝันตั้งแต่ศีรษะจรดเท้าด้วยสายตาหื่นกาม
"พวกคุณมีธุระอะไรก็พูดมาเลยค่ะ เดี๋ยวฉันจะบอกแม่ให้"
"บอกให้มันเอาเงินมาใช้หนี้เจ้านายกูด้วยภายในเจ็ดวันด้วย ไม่งั้นพวกกูตามฆ่าล้างโคตรพวกมึงแน่" คราวนี้พวกมันเลื่อนสายตามาจับจ้องที่แฝดเหมือนจะบอกว่าแม้แต่เด็กพวกมันก็จะไม่ละเว้น
"ทะ...เท่าไหร่ล่ะ"
"สามล้าน"
"สามล้าน!"
- ผู้เขียน
