เพียงฝันตั้งนาฬิกาปลุกไว้ที่หกโมงเช้า แต่ตื่นจริงก็เกือบสองโมงเช้า ต้องโทษความเพลียที่ทำให้เธอหลับสนิทจนไม่ได้ยินเสียงนาฬิกาปลุก
สิ่งแรกที่เพียงฝันทำเมื่อลืมตาตื่นก็คือเช็กว่าเด็กๆ ยังมีไข้กันหรือเปล่า มือเล็กอังไปตามหน้าผาก ซอกคอและข้อพับของเด็กๆ พอตัวไม่ร้อนอย่างที่กลัว เพียงฝันก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก
"โปรด ปราณตื่นได้แล้วลูก" น้องปราณคนพี่เป็นความรู้สึกไว สะกิดนิดเดียวก็รู้สึกตัวแล้ว แต่กับน้องโปรด เพียงฝันต้องใช้ความพยายามมากหน่อย เพราะเจ้าตัวเล็กขี้เซามาก
พอตื่นกันครบ เพียงฝันก็ให้ลูกไปอาบน้ำ ซึ่งเด็กๆ อาบกันเองได้ แถมสะอาดด้วย เพราะตอนที่พ่อเสีย เธอต้องกลายมาเป็นเสาหลักหาเงินเข้าบ้านแทน คนเป็นยายก็ไม่ค่อยจะดูแลหลานสักเท่าไหร่ เพียงฝันจึงต้องฝึกให้ลูกๆ หัดช่วยเหลือตัวเองมาตั้งแต่ยังเล็กๆ
"คิกๆๆ~ ปี้ปันแพ้แย้วจุนแม่ โปรดอาบเสะก่อน" เจ้าตัวเล็กวิ่งเข้ามาหาเพียงฝันที่กางผ้าเช็ดตัวรออยู
